કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – શૂન્ય પાલનપુરી/૪૩. સિકંદર લાગું

૪૩. સિકંદર લાગું

આમ તમને હું ભલે પ્રેમનો શાયર લાગું,
દર્દ સરખાવીને દેખો તો પયંબર લાગું.

કોઈને કામ ન આવે તો એ વૈભવ કેવો?
ચાહું છું, મોતી લૂંટાવીને સમંદર લાગું.

ફૂલ હોવાની ખુમારી છે મજાની મિત્રો!
દિન ખુદા એવા ન લાવે કે હું પથ્થર લાગું.

બંધ મુઠ્ઠીને એ પોરસ કે ફકીરી સારી,
ખુલ્લા હાથોને ધખારો કે સિકંદર લાગું.

ઓથ લેવી પડે પથ્થરની, મને માન્ય નથી,
શૂન્ય છું, ઠીક છું, ઇચ્છા નથી ઈશ્વર લાગું.

(શૂન્યનો વૈભવ, પૃ. ૪૧૮)