કોડિયાં/ત્રીજ

ત્રીજ

ઊંચાઊંચા પર્વત ઊભા,
          તળિયાહીન દરિયાવ;
વચગાળેનું શૂન્ય સ્મરકતું,
          કરત અસ્મિતા-દાવ?
                   ના પૂનમ, નહિ બીજ,
                   તને કોણ સંભારે ત્રીજ?
પોલ હૃદયનો ખૂંચે વાંસડો,
          આ કે પેલે પાર;
સમીર તણી એ બંસી બનતો,
          ગૌરવનો આકાર;
ડૂબે, ડુબાવે આધારીને,
          સરતા વચલી ધાર.
                   ના પૂનમ, નહિ બીજ,
                   તને કોણ સંભારે, ત્રીજ?
એક આંકડો એકલવાયો,
          પાડે સર્જક ભાત;
એકાંતીને કથળે જાડી.
          સરવાળી તાકાત.
          ના પૂનમ, નહિ બીજ,
          તને કોણ સંભારે, ત્રીજ?
          ‘અવગણનાથી ઝાંખી તોયે,
          હું છું ત્રીજની ત્રીજ!’
12-12-’52