કોડિયાં/મને ખબર ના

મને ખબર ના

મને ખબર ના, કદીય ઉદધિ તણાં ગાન આ
અવિરત ક્રમે વહી યુગયુગાન્તરો તાનમાં
અધીર મુજ અંતરે પુલકતો ઝરો વ્પાપશે;
અને દિવસરાત એ રુદન સાંભળીને જશે.

હવે સમજ સૌ પડી; મમ ઉરે ઊઠે કારમા
તમામ સ્વર દુ:ખના — રુદનના, દિશાદ્વારમાં
પ્રકંપ પછડાઈને કરત, તે ઝીલી ગાજતો
મહોદધિ: ઉરે રચેલ પડઘો પ્રતિ બાજતો.

મને ખબર ના, ઊંડા ગહન ઉરથી ઊછળી
અકારણ તરંગ આ ચહુ દિશે કતારે પળી
તરંત મુજ મીટને સભર સર્વદા રાખશે;
અનિમિષ રહી અનન્ત-પળ પાંપણો જાગશે.

અગાધ તવ લોચનો સભર નીલ આ વિસ્તર્યાં!
અને નયન નિજ એ નયનપાત માંહી ઠર્યાં!
14-5-’34