કોડિયાં/વીસમે વર્ષે

વીસમે વર્ષે

અનંત કાલસાગરે ઊગ્યાં અનંત પોયણાં,
ખીલ્યાં, ખીલંત, કો બીડંત, કોઈ મિટ્ટીમાં મળ્યાં.
અપાર આભના સુરંગ: કાલના વિરાટ છંદ:
ઊર્મિના ઉમંગ, ભંગ: જેમ આવડ્યાં ઝીલ્યાં.

અનંત કાલસાગરે ખીલંત એક પોયણું,
કોઈ કોઈને ગમ્યુંય, કોઈને ઉરે રમ્યું;
ભવ્ય સ્વપ્નના તરંગ: પ્રેમના સુવર્ણ રંગ:
આદર્યા મહાન જંગ: ને અદીઠમાં ભમ્યું.

ઓગણીસ પાંદડી ખીલી, વીસમી,
ન જાણું હું હજીય આ મુસાફરી શી દીશની?
જંદિગી! કહે ન તું? રહસ્ય તાહરું બધું?
બીડેલ પાંદડે બીડ્યું, હશે કશું મીઠું અમી?

વ્યોમ-પુષ્પ તોડવા બળું અતુષ્ટિ આગમાં!
જંદિગી જીવી રહી હશે શું આ અતુષ્ટિમાં?
16-9-’30