કોડિયાં/સ્વમાન

સ્વમાન

માન તમારે હાથ ન સોંપ્યું;
          કેમ કરી અપમાનશો?
વજ્ર સમું અણભેદ હૃદય આ,
          શર સૌ પાછાં પામશો.
ઘન ગરજે, વાયુ ફૂંકાયે,
          વીજળી કકડી ત્રાટકે;
બાર મેઘ વરસી વરસીને
          પર્વત ચીરે ઝાટકે —- માન0
હિમાદ્રિ અમલિન સુહાસે,
          ઊભો આભ અઢેલતો;
આત્મા મુજ તમ અપમાનોને
          હાસ્ય કરી અવહેલતો.
રેતી કેરા રણ ઉપર ના
          બાંધ્યાં મ્હેલ સ્વમાનના;
શ્રદ્ધાના અણડગ ખડકો પર
          પાયા રોપ્યા પ્રાણના!
માન તમારે હથ ન સોંપ્યું,
          કેમ કરી અપમાનશો?
વજ્ર સમું અણભેદ હૃદય આ,
          શર સૌ પાછાં પામશો.
27-7-’30