છોળ/જાતાં જાતાં
હાં રે ફરી એક ફેરી!
થોભ રે વાલમ! થોભ જરી તુંને જાતાં જાતાં લઉં હેરી!
હંમણે પાછાં, બપોરા ટાણે
આપણે થાશું ભેળાં,
સંધુંય જાણે, તોય આ નેણાં,
તું વિણ ઘેલાં ઘેલાં,
જુગ જેવી ઈંને લાગતી તુજથી ઘડીય એક જુદેરી!
થોભ રે વાલમ! થોભ જરી તુંને જાતાં જાતાં લઉં હેરી!
જરી ક્યહીં તું જાય ને ખૂંપે
કાળજે શંકા-સોયાં,
આવડા તારા રૂપ-ઝગારા
ઓરથી જાશે જોયાં?
કરી બેસે નહીં ક્યાંક રે કામણ આંખડી કોકની વેરી!
થોભ રે વાલમ! થોભ જરી તુંને જાતાં જાતાં લઉં હેરી!
અછતું રાખે અંગ એવો આ
કામળો કંધે નાખું.
પણ હાયે આ નમણા મુખે
મારણ શેનું રાખું?
લાવ્ય અરે જરી —
લાવ્ય મેલી દઉં કાન કને એક ટીપકી કાજળ કેરી!
થોભ રે વાલમ! થોભ જરી તુંને જાતાં જાતાં લઉં હેરી!
૧૯૬૧