કાચકાંકરેટના અનન્ય કાનને, સદાય શાંત, સ્વસ્થ, આશવંત આનને ઊભી છ વિશ્વમાલણી, વસંતસ્વપ્ન નેત્રમાં અમૂલ; બેઉ હાથમાં ધર્યાં છ શલ્યફૂલ; ચારકોર લોહનાં પતંગિયાં ભમી રહ્યાં, અચેત જે પરે અનેક જંતુડાં રમી રહ્યાં.