મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/દયારામ પદ (૨૮)
દયારામ
રાતલડી કોની સંગે જાગ્યા? ઘાયલ છો જી, નેનબાણ કેઈનાં વાગ્યાં?
વાંકલડું તમ સમું કઈએ જોયું? મોહન છો, કે મોહિનીએ મન મોહ્યું?
કેઈ પ્રાણપ્યારી કરી ચિત્ત પ્રોયું? રાતલડી.
ભલા ભગવંત! વચનના સાચા, કહોની કાલે કેવી વદ્યા’તા વાચા?
તુરતના તુરત દેખાયા કાચા! રાતલડી.
જૂઠાશું તંત ન કરવો ઝાઝો, બોલ બોલી શકતા નથી કાંઈ સાજો,
જૂઠા સમ ખાતાં ગાર ન લાજો. રાતલડી.
હારનાં ચિહ્ન દે છે ઉર દેખા, અધર પર દીસે છે અંજનરેખા,
મળીમળી જાય છે નેત્રની મેખા. રાતલડી.
જે શું રમ્યા રજની લાગી તે અમોલી, ભૂલે તેનું નામ જવાય છે બોલી,
તેના સમ તમને, કહો દિલ ખોલી. રાતલડી.
શ્રમિત છો આવો લગારેક પોઢો, પળોટું પાયે, મટે શ્રમ પોઢો,
આંગણલે ઊભા આળસ શીદ મોડો? રાતલડી.
રાખ્યું મુખ પ્રસન્ન હૃદેમાં દાધી, જશે ખસી વસ્તુ અમૂલિક લાધી,
સમઝણી શ્યામા લીધું કામ સાધી. રાતલડી.
સામાસામી નેન નેહનાં મળિયાં, છૂટ્યું માન, સુખસિંધુમાં મળિયાં,
દયાના પ્રીતમ બેઉ પલંગે ઢળિયાં. રાતલડી.