અખાજી
વરણ-આશ્રમે મન જે તણું, તેને નિદ્રા ઘેરે ઘણું. નિજરૂપે તાં રહી નવ શકે, નાના કર્મ ધર્મ બહુ બકે. મધ્યે વ્યસન લાગ્યે કરી જીવ, અખા આદિ અંતે શિવ. ૨૩૬