મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ છપ્પા ૨૨

છપ્પા ૨૨

અખાજી

(હોય) ખટ દરશનનું જ્ઞાન, વાન જિહ્વાને અગ્રે;
(કો) ઈશ્વર થઈ પૂજાય, ગાય જશ નગ્રે નગ્રે:
કો ક્હાવે ચિર-કાય, પાય પૃથ્વીપતિ લાગે;
કો ક્હાવે દાનેશ, ઈશ કર્ણાદિક આગે.
તોહે તે જાણ્યે અખા, સમ્યક સઘળી વાસના,
લિંગ ભંગ થયા વિના એ સરવે મંન-ઉપાસના.