મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ છપ્પા ૪૦

છપ્પા ૪૦

અખાજી

આદ્ય, મધ્ય ને અંત, બુધ્ય-શું જુએ વિચારી;
તે તે કૈવલ્ય બ્રહ્મ, ચર્મ નોહે નર-નારી.
છપ્પા એ છત્રીસ, દિવસ છે ભ્રમ-નિશાનો;
ચાર કહ્યા ફળ-સ્તુત્ય, લેખ તે બ્રહ્મ-દિશાનો.
સર્વ મળી ચાલીસ છે, અખા જે ઉર માંહાં ધરે;
ચિદાનંદ ચિદ્રૂપ એ, શ્રીમુખે હરિ ઉચ્ચરે.