મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /મૂળદાસ પદ 3
મૂળદાસ
વાલમ બોલ્યા રે વાણી
વાલમ બોલ્યા રે હો વાણી, અબળા કેમ આવ્યાં છો જાણી. ૧
રાત અરધી રે હો રજની, સરવે કેમ આવ્યાં રે સજની. ૨
ગૃહ કેમ મેલ્યાં રે હો ગોપી, લજ્જા સુરતી તણી કેમ લોપી. ૩
પિયુ પોતાના રે હો ભજતાં, લાંચ્છન લાગે તેને તજતાં. ૪
નરસું મનમાં રે હો ના’ણો, અબળા પિયુને ઈશ્વર જાણો. ૫
ક્રોધી કપટી રે હો કામી, સુંદરિયો તોય પોતાનો સ્વામી. ૬
વિધિવત બોલ્યા રે હો વાણી, જીવન એ શું બોલ્યા જાણી. ૭
ગદ ગદ કંઠે રે હો ગોપી, અબળા તનમન રહ્યો છો આરોપી. ૮
એશું કહ્યું રે હો અમને, પિયુ કેમ પરનર કંઈયે તમને. ૯
સાક્ષી વિશ્વના રે હો સ્વામી, જીવન સહુના અંતરજામી. ૧૦
મન્મથ બોલ્યા રે હો મરમે, ધીરજ માટે ભાંખો ઘરમે. ૧૧
રસમાં ન હોય રે રેણી, મહાસુખ માણો મરગાનેણી. ૧૨
તારૂણી લેતાં રે હો તાળી, મુળદાસ પ્રેમે પરવટ વાળી. ૧૩