ગુજરાતી બાળવાર્તા સંપદા/નીરપરી: Difference between revisions

{{SetTitle}}

{{Heading|નીરપરી|શ્રદ્ધા ત્રિવેદી}}

{{Poem2Open}}

નાનકડી નીરાને માટી રગદોળવી ખૂબ ગમે. તે ભાંખોડિયાં ભરતાં શીખી ત્યારથી જ ધૂળ-માટીમાં રમતી. નીરા નાની પણ એનો બંગલો મોટો. બંગલાની આસપાસ ખુલ્લી જમીન. એક બાજુ તુલસીનાં ઝુંડેઝુંડ ને બીજી બાજુએ જાતભાતનાં ફૂલ! બંગલાના મુખ્ય દરવાજા પાસે લીલુંછમ્મ ઘાસ! ને તેમાં વચ્ચોવચ બાંધેલો હીંચકો! સવાર પડી નથી કે નીરા ઘાસમાં ગઈ નથી! એક બાજુએ પાણીનો નળ! કોઈ ન હોય તો નીરા નળ ખોલી નાખે ને પાણી સાથે રમઝમ રમે ને કિલકિલ હસે! એ નળ ખોલે ને પાણી ધડા…ધડ… વહેવા માંડે કે અંદરથી દાદાજીની બૂમ પડી જ હોય : ‘કોણ છે? કોઈ જઈને નળ બંધ કરો. ને નીરાને લઈ આવો. તે માંદી પડશે. ને પાણી નકામું વહી જાય છે.’ જોકે નળમાંથી નીકળતા પાણીમાં નીરા હાથ નાખે, પાણી ઉડાડે ને બસ મજા કરે! નીરાની મમ્મી સુધાબહેનને ખૂબ ચિંતા રહે. નીરા માંદી પડશે તો? પણ નીરા તો જો પાણીમાં ન રમે તો માંદી પડે! પાણીમાં રમે ને રાજી થાય ને સાજીતાજી રહે! પછી તો એ માટીનો જે કાદવ થાય તેનાથી પણ રમે! આમ, પાણી ને માટીમાં રમતાં રમતાં તે મોટી થઈ. હવે તેને નિશાળે મૂકી. શરૂમાં તો તેને ત્યાં ગમ્યું નહીં. પણ એક દિવસની વાત છે. નિશાળમાં માટી આપવામાં આવી. ને માટીમાંથી રમકડાં બનાવતાં શિખવાડ્યું. નીરા તો ખુશખુશાલ! પહેલાં તો તેણે સાપ બનાવ્યો. ને પછી બનાવી છુકછુક ગાડી! પછી વિમાન! પછી હોડી ને હાથી! પછી બનાવ્યો સરસ મજાનો ઘડો! બસ, પછી તો ઘરમાં કે નિશાળમાં! તે માટીમાંથી કંઈક બનાવતી જ હોય!

<br>

{{HeaderNav2

}}