મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/૧૮.બ્રેહેદેવ-ભ્રમરગીતા: Difference between revisions

મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/૧૮.બ્રેહેદેવ-ભ્રમરગીતા (view source)

Revision as of 08:53, 7 August 2021

4,459 bytes added , 08:53, 7 August 2021

no edit summary

MeghaBhavsar

18,450

edits

@@ Line 2: / Line 2: @@
 {{Heading|૧૮.બ્રેહેદેવ-ભ્રમરગીતા |રમણ સોની}}
+{Poem2Open}}
+આ સંસ્કૃતજ્ઞ વૈષ્ણવ કવિની ૪૦ કડવાંની ‘ભ્રમરગીતા’ ગોપી-ઉદ્ધવ વચ્ચેના મરમાળા સંવાદરૂપે લખાયેલી ને પદબંધની વિશેષતાવાળી મહત્ત્વની કૃતિ છે. એ ઉપરાંત એમણે 	પદરચના પણ કરેલી છે.
+{{Poem2Close}}
 <poem>
+'''ભ્રમર-ગીતા -માંથી'''
+		વિરહની વેધી વિરહણી ઉચ્ચરઇ,
+		મનોહર વાંણી ઉદ્ધવજી મન ધરઇ.
+		તેણી સમિ આવી મધુકર સ્વર કરઇ,
+		ચેરણ ગોપિનઇ સહિજિ અનુસરઇ.
+:::::				ડૂઢિ
+		અનુસરઇ અલીઅર ચરણઇ, ગોપી ખેદ પાંમી તાંહાં સ્થકી,
+		"મુજ અડિસ માં, તું રહેની અલગઉ, જા તૂ આવ્યઉ જાંહાં સ્થકી!"
+		મધુકરને મિષંતરે ઉદ્ધવને, કહઇ છિ વ્રજ અંગના,
+		"સ્યૂં સુદ્ધ લેવા આવિયઉ?, જા દુષ્ટ, દૂત શ્રીરંગના!
+		દેખાડવા તાહરુ વદન રાતૂ, માંડ ગોકુલ મોકલ્યઉ;
+		પલઉ નંદનઉ ગોવાલીઉ, સ્યું આજ થઈ બેઠઉ ભલઉ!
+		મધુપ! મેં સહી જાણીઉ વદન–રાતૂ–માં શોભા ધરે!"
+		એહવાં આકરાં વચન સુણઇ ઉદ્ધવ, વિરહની વેધી ઉચ્ચરઇ.
+:::::			કાલા સઘલા હૂઇ કૂડિ ભરા,
+:::::			ચંપક સરીખા કાલિ પરિહરાં.
+:::::			તહ્નો સ્યૂં કાલાનિ ઉદ્ધવ, અનુસરું?
+:::::			આગિ અમસ્યૂં કાલિ છેહ કરુ?
+::::::::					ડૂઢિ
+		છેહ કરિ છેહાં છલ રમ્યું, પછિ માંડ મધુકર મોકલ્યું;
+		મન મનાવા મુખ ગાન કરતું, ચતુર ચરણે નમુ ભલું.
+		ધર લગી યેહનું ધણી ધૂરત, ભ્રાત તેહના કિમ હુઈ ખરા?
+		તોરુ વદન રાતુ ભાઈ! અમસ્યું, માણ્ય મોટમ્ય, મધુકરા.
+		માહારિ સઉક્યનિ ઉર્ય અનુસરુ, ત્યારિ કુચ-કુંકમ લાગીયું;
+		વનમાળા તે તારિ લહી, જ્યારિ અવસ આસન માગીયું.
+		માલા તણું મકરંદ લેતાં, હવું ભૂષણ મધુકરા!
+		(ગદ્ગદ્ કંઠિ કિહિ ગોપી) કાલા સઘલા હઇ કૂડિ ભરાં!"
+::::::::				"સાંમલડાંનિ રખે કો વીસસિ;
+::::::::				સામલડાં-માંહિ સિહિજે વિષ વસી.
+::::::::				શ્યામ ભોયંગમ પય પાતાં ડસિ:"
+::::::::				વયણ સુણીનિ ઉદ્ધવ મંન્ય હસિ.
+::::::::::						ડૂઢિ
+		મંન્ય હસિ, ઉદ્ધવ મોહ પામ્યા, ભક્તિ દીઠી નારની;
+		જલ નયણ મૂકિ, વયણ સૂકિ, કરિ વાત મોરારની.
+		"મધુપતી ગત્ય એહવી, નિ કાલા એ કૈતવ જાણિવા;
+		નવ-કમલ ઉપરિ નેહ ધરિ, મકરંદ તેહનું માણિવા.
+		કાલુ છે કર્મ કૃપા-રહિત, કાલુ નીગુણ-સગુણ કાંઈ નવ્ય લહિ,
+		જિહિનું રૂપ પાર વિચારતાં, ‘નેતિ નેતિ’ નિગમ કહિ.
+		નટ-વેષ વ્રજલીલા ધરિ, પરનાર્ય-શ્યૂં પ્રેમ હસિ,
+		એહેવું જાણી જુઉ ઉદ્ધવ! સામલડાંનિ રખે કો વીસસિ."
 </poem>