ગુજરાતી નિબંધ-સંપદા/વિનેશ અંતાણી/સત્તાવીસ ઘર અને હું: Difference between revisions

લાગે છે કે હવે બધું પૂરું થઈ ગયું છે અને બીજી જ ક્ષણે થાય, કશું જ પૂરું થયું નથી. ક્યારેક હું જેમાં રહ્યો તે બધાં જ ઘર મારી સ્મૃતિમાં એકસામટાં ઝીંકાય છે અને મને ભય લાગે છે – હું એ બધાંનો ભાર સહન કરી શકીશ નહીં. પછી સમજાય કે મારો ભય પાયા વિનાનો છે. ભાર ઘરનો હોતો નથી, વીતેલા સમયનો હોય છે. ઘર તો આપણને પોતાની અંદર સ્નેહથી સમાવી લે છે. ઘર આપણાથી છૂટું પડતું નથી. આપણે જ ઘરને છોડીને ચાલ્યા જઈએ છીએ. મને ઘણી વાર વિચાર આવે છે કે જો મને મારું જીવવું જીવવા જેવું લાગ્યું હોય તો મારાં બધાં જ ઘરોને લીધે. એ ઘરોને લીધે મારે ક્યાંય બહાર રહેવું પડ્યું નથી. હું સદા મારી ભીતર રહી શક્યો છું.

{{Poem2Close}}