18,450
edits
યોગેશ જોષીની કવિતા: Difference between revisions
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 1,297: | Line 1,297: | ||
કશોક સંવાદ | કશોક સંવાદ | ||
::: મૂળ સાથે... | ::: મૂળ સાથે... | ||
</poem> | |||
== બેય આંખોમાંથી... == | |||
<poem> | |||
બેય | |||
આંખોમાંથી | |||
ક્યારનાંયે | |||
વહી | |||
ગયાં | |||
:: બધાંય | |||
::: ચોમાસાં... | |||
કોરીધાકોર | |||
આંખોમાં | |||
હવે | |||
કેવળ | |||
માછલાંનો | |||
તરફડાટ... | |||
</poem> | |||
== સરકતું પ્લૅટફૉર્મ == | |||
<poem> | |||
બેઠો છું હું ટ્રેનમાં | |||
::: બારી પાસે | |||
ને | |||
બારી બહાર પણ | |||
ઊભો છું હું | |||
::: મને ‘આવજો’ કહેવા. | |||
બિડાયેલા હોઠ પર | |||
થીજતાં જાય શબ્દો | |||
ને આંખોમાં | |||
વિસ્તરે ક્ષિતિજો – | |||
::: કોઈ અકળ શૂન્યતા સાથે. | |||
ખોખરી વ્હિસલ. | |||
હળવોક ધક્કો. | |||
ધીરેથી | |||
::: ટ્રેન | |||
::: સરકી; | |||
વિદાય માટે | |||
::: હાથ ઊંચકાયા... | |||
થાય — | |||
ઊંચકાયેલા હાથ | |||
હમણાં | |||
ક્યાંક પીગળવા લાગશે.... | |||
ભીતર | |||
પીગળવા લાગે કશુંક... | |||
ટ્રેનની | |||
બારીમાંથી જોઉં છું - | |||
બહાર ઊભેલો ‘હું’ | |||
ચાલે છે | |||
::: ટ્રેનની સાથે ને સાથે | |||
:::: ધજાની જેમ હાથ હલાવતો... | |||
ટ્રેનની ઝડપ સાથે | |||
::: એનીય ઝડપ વધી; | |||
એનું જો ચાલે તો | |||
બારીમાંથી કૂદીને | |||
::: આવી જાય અંદર! | |||
ટ્રેનની ઝડપ ખૂબ વધી... | |||
લાંબી ફલાંગો ભરતો, | |||
બારીની સાથે ને સાથે | |||
::: ઉતાવળે ચાલતો એ | |||
:::: પડવા લાગ્યો હવે | |||
:::: પાછળ ને પાછળ... | |||
પ્લૅટફૉર્મ આખુંયે | |||
ઝપાટાભેર સરકવા લાગ્યું | |||
::: પાછળ ને પાછળ... | |||
બારીમાંથી હું | |||
પાછળ તરફ જોઉં છું — | |||
પાછળ સરકતી ભીડમાં હવે | |||
કેવળ | |||
એનો | |||
:: લંબાયેલો હાથ દેખાય છે... | |||
હવે | |||
દેખાય છે | |||
ઝપાટાભેર પાછળ જતી | |||
::: ધૂંધળી ભીડ... | |||
હવે | |||
પ્લૅટફૉર્મ | |||
ચાલ્યું ગયું | |||
::: ક્યાંય પાછળ... | |||
હવે | |||
દેખાય છે જાણે | |||
તગતગતો ખાલીપો! | |||
માલીપો!! | |||
હવે | |||
કેવળ ગતિ... | |||
કઈ તરફ?! | |||
</poem> | |||
== હજીયે == | |||
<poem> | |||
પેલી તરફ જવા | |||
હું | |||
દાખલ થયો | |||
અરીસાની અંદર | |||
ને | |||
મારું પ્રતિબિંબ | |||
આ તરફ | |||
નીકળ્યું બહાર... | |||
અમે બંને | |||
એકમેકમાંથી | |||
પસાર થયા | |||
::: આરપાર... | |||
તોય | |||
કેમ | |||
હજીયે | |||
સાવ | |||
અજાણ્યા?! | |||
</poem> | |||
== કેદ == | |||
<poem> | |||
ફેંકાયેલા | |||
ઢેખાળાની જેમ | |||
ચંદ્ર | |||
પડ્યો | |||
વાવના | |||
:: અંધ | |||
::: જળમાં– | |||
::: ભફાંગ! | |||
જરઠ લીલ | |||
પહેલાં તો | |||
વિ ખ રા ઈ ગ ઈ. | |||
પણ પછી | |||
ધી...રે ધી... રે ધી...રે.... | |||
ફરી પાછી | |||
જોડાઈ ગઈ! | |||
જાણે | |||
:: કશું | |||
::: બન્યું જ ન હોય | |||
:::: એમ! | |||
ચંદ્ર | |||
વાવની ગર્ભ-કોથળીમાં | |||
કેદ! | |||
</poem> | |||
== સોનેરી પાંદડાં == | |||
<poem> | |||
મારી બારીમાંથી | |||
રોજ | |||
જોયા કરું છું | |||
ઘર સામેના | |||
::: મેપલને.... | |||
લીલાંછમ પાંદડાં હવે | |||
ધીરે | |||
ધીરે | |||
થતાં જાય છે | |||
::: ફૂલ જેવાં હળવાં | |||
ને | |||
બદલાતો જાય છે | |||
પાંદડાંનો રંગ - | |||
::: પીળો, | |||
::: નારંગી પીળો | |||
::: સોનેરી પીળો | |||
::: ને | |||
::: સાંજના | |||
::: આથમતા તડકામાં તો | |||
::: ચળકતો સોનેરી! – | |||
::::: જાણે | |||
::::: તપેલા સોનાનો જ રંગ! | |||
નભના | |||
ખોબામાંથી | |||
સાંજ | |||
ઢ | |||
:: ળી | |||
:: ગઈ | |||
ત્યાં સુધી | |||
મેં જોયા કર્યાં | |||
:: સોનેરી પાંદડાં! | |||
ત્યાં પૌત્રની બૂમ આવી – | |||
‘દાદા, ચાલો ડિનર કરવા....’ | |||
એક બાઉલમાં | |||
વઘારેલી થોડી ખીચડી, જરીક ઘી | |||
ને ચમચીએક મોળું દહીં લઈને | |||
લાકડીના ટેકે | |||
ધીમે ધીમે | |||
આવી જઉં છું પાછો | |||
::: મારી બારી પાસે.... | |||
ખીચડી ખાતાં ખાતાં | |||
જોઉં છું | |||
:: મેપલનાં પાંદડાંના રંગ – | |||
::: આભના ઢાળ પરથી | |||
::: ધીમે ધીમે ઊતરતી રાતમાં, | |||
::: ભરતીની જેમ ઊમટતી | |||
::::: પૂનમની ચાંદનીમાં... | |||
ડિનર પછી | |||
યાદ કરીને | |||
સૂતાં પહેલાંની દવાઓ લઉં છું; | |||
પછી | |||
પથારીમાં | |||
ડાબા પડખે | |||
પડ્યા પડ્યા | |||
ઊંઘવિહોણી કોરી આંખે | |||
જોયા કરું છું | |||
એકીટશે | |||
બારી બહાર – | |||
:::: ધવલ ચાંદનીમાં ચળકતાં | |||
:::: મેપલનાં | |||
:::::: દુધિયા-નારંગી પાંદડાં... | |||
મેપલનાં | |||
પાંદડાંના રંગ જોતાં જોતાં | |||
ક્યારે | |||
આવી ગઈ ઊંઘ | |||
::: ખબર ન રહી. | |||
રાતે | |||
પેશાબ માટેય | |||
ઊઠવું ન પડ્યું. | |||
સવારે | |||
જાગીને | |||
જોઉં છું તો – | |||
::: ઘર સામેનું | |||
::: મેપલવૃક્ષ | |||
::: નર્યું | |||
::: હાડપિંજર! | |||
::: ને | |||
::: વૃક્ષ નીચે | |||
::: સોનેરી પાંદડાંનો | |||
:::: ઢગલો.... | |||
::: ઢગલામાં | |||
::: હજીયે | |||
::: જીવ સળવળ થતો હોય તેમ | |||
:::: પવનમાં | |||
:::: સળવળે | |||
:::: સુક્કાં સોનેરી પાંદડાં... | |||
ઊં...ડો | |||
શ્વાસ લઉં છું, | |||
ધીમેથી | |||
બેઠો થઉં છું, | |||
લાકડીના ટેકે | |||
ધીમે ધીમે | |||
પહોંચું છું વૉશરૂમ; | |||
દર્પણમાં | |||
નજ૨ પડે છે | |||
તો– | |||
::: મારાં | |||
::: આંખ-કાન-નાક-મોં-આંગળીઓ-હાથ-પગ.... | |||
::: બધું | |||
::: ફેરવાઈ ગયું છે | |||
:::: મેપલનાં | |||
:::: નારંગી-સોનેરી | |||
::::: પાંદડાંમાં.... | |||
</poem> | </poem> | ||