સૌરાષ્ટ્રની રસધાર-4/ભૂત રૂવે ભેંકાર: Difference between revisions

સૌરાષ્ટ્રની રસધાર-4/ભૂત રૂવે ભેંકાર (view source)

Revision as of 12:49, 9 April 2022

6,879 bytes added , 12:49, 9 April 2022

no edit summary

KhyatiJoshi

26,604

edits

@@ Line 79: / Line 79: @@
 '''રોશે તારી મા, તું પરદેશી પ્રોણલો.'''
 </center>
+</poem>
+{{Poem2Open}}
+[ચાડવો કહે છે કે “એ જુવાન, તું પરગામથી પરોણો આવેલ કહેવાય. તારે હજુ લડવાની ઉમ્મર નથી થઈ. તું રોળાઈ જઈશ તો તારી મા રોશે. માટે જીવતો પાછો વળી જા!”]
+પણ ત્યાં તો —
+{{Poem2Close}}
+<poem>
+<center>
+'''કળકળતો કટકે, હાકોટે હબક્યો નહિ,'''
+'''અહરાણ હૂકળતે, મચિયો ખાગે માંગડો.'''
+</center>
+</poem>
+{{Poem2Open}}
+[ચાડવા કાઠીના હાકલા-પડકારા સાંભળીને માંગડો ન થડક્યો. એ હૂકળતા શત્રુઓની સાથે માંગડો તરવારથી ભેટવા દોડ્યો.]
+{{Poem2Close}}
+<center>*</center>
+<poem>
+<center>
+'''વળી છે પાછી વાર, ભૂંડે મોઢે ભાણની,'''
+'''(પણ) એકલડો અસવાર, મીટે ન ભાળું માંગડો.'''
+</center>
+</poem>
+{{Poem2Open}}
+[પદ્માવતી ઝરૂખે બેસીને વાટ જોતી હતી. એણે જોયું કે ઝાંખાં મોં લઈને ભાણ જેઠવાની ફોજ પાછી ચાલી આવે છે, પણ એકલવાયો ગયેલો અસવાર માંગડો કાં ન દેખાય?]
+{{Poem2Close}}
+<poem>
+<center>
+'''પાઘડિયું પચાસ, આંટાળિયું એકેય નહિ,'''
+'''ઈ ઘોડો ને અસવાર, મીટે ન ભાળું માંગડો.'''
+</center>
+</poem>
+{{Poem2Open}}
+[આ પચાસ-પચાસ પાઘડીઓવાળા દેખાય છે. પણ રૂડી આંટીઓ પાડીને બાંધેલ પાઘડીવાળો મારો પ્રીતમ માંગડો નથી. એ ઘોડો ને એ અસવાર નથી દેખાતા. હોય તો સહુથી નોખો તરી રહે ને!]
+કોણ જાણે, કદાચ પાછળ રહ્યો હશે — મારી પાસે આવવા માટે જાણીજોઈને પાછળ રહી ગયો હશે. કૉલ દઈને ગયા પછી પરબારો તે કેમ ચાલ્યો જાય?]
+ત્યાં તો—
+{{Poem2Close}}
+<poem>
+<center>
+'''ઘોડો આવે ઘૂમતો, માથે સોનરી સાજ,'''
+'''એકલડો અસવાર, મીટે ન ભાળું માંગડો.'''
+</center>
+</poem>
+{{Poem2Open}}
+[સોનેરી સાજ થકી શોભતો એકલો ઘોડો ઘૂમતો ઘૂમતો ચાલ્યો આવે છે. એની પીઠ ઉપર એ એકલડો અસવાર ન દીઠો. જરૂર મારો માંગડો રણમાં ઠામ રિયો!]
+અસવારોએ અટારી સામે આવીને સંદેશો કહ્યો :
+{{Poem2Close}}
+<poem>
+<center>
+પદમાનો પ્રીતાળ, હીરણની હદમાં રિયો,
+ઝાઝા દેજો જુવાર, મરતાં બોલ્યો માંગડો.
+</center>
+</poem>
+{{Poem2Open}}
+[હે સતી પદ્માવતી, તારો પ્રીતમ તો હીરણ નદીને કાંઠે રહ્યો, અને એણે મરતી વેળા કહ્યું કે પદ્માને મારા ઝાઝા કરીને જુહાર દેજો!]
+{{Poem2Close}}
+<poem>
+<center>
+'''વડલે વીંટો દેત, સોનેરી સિરપાવનો,'''
+'''(ત્યાં) બાયલ બીજે દેશ, માર્યો જેઠાણી માંગડો.'''
+'''સોડ્યું લાવો સાત, માંગડાના મોસાળની,'''
+'''કરશો મા કલ્પાંત, પારે ઊભી પદ્માવતી.'''
+</center>
+</poem>
+{{Poem2Open}}
+માંગડાના મોસાળમાંથી સાત સોડ્યો લાવીને એના શબને દેન દેવાય છે, અને પદ્માવતી નદીને કાંઠે વિલાપ કરતી ઊભી છે તેને સહુ છાની રાખે ૰છે.
+પદ્માવતી શું બોલે છે? —
+{{Poem2Close}}
+<poem>
+<center>
+'''મારા પંડ પર કોઈ, રાતા છાંટા રગતના,'''
+'''રિયા જનમારો રોઈ, મીટે ન ભાળું માંગડો.'''
+</center>
+{{Poem2Open}}
+[મારા અંગ ઉપર રક્તના છાંટા પડ્યા હશે! મને એવાં અપશુકન મળ્યાં હશે! એવી હું અભાગણી! એટલે મારે રોઈ રોઈને અવતાર ગુજારવો રહ્યો.]
+<center>*</center>
+ભૂતવડલાની ઘટામાં એક દિવસ સાંજે એક વાણિયાની જાન છૂટી છે. અઘોર જંગલમાં બળદની ડોકે ટોકરીઓ વાગે છે ને વાણિયા ભાતાંના ડબરા ઉઘાડી ઉઘાડીને ટીમણ કરે છે. ભેળો વાંકડી મૂછોવાળો રજપૂત ગામધણી અરસી વાળો વોળાવિયો બનીને આવ્યો છે. વડલાની ડાળ નીચે અરસી વાળો બેઠો છે, તે વખતે ટપાક! ટપાક! ટપાક! વડલા ઉપરથી કંઈક ટીપાં પડ્યાં!
+અરે! આ શું? આકાશમાં ક્યાંય વાદળી ન મળે ને મે’ ક્યાંથી? ના, ના, આ તો ટાઢા નહિ, બરડો ખદખદી જાય એવા ઊનાં પાણીનાં છાંટા : અરે, ના રે ના! આ પાણી નો’ય! આ તો કોઈનું ધગધગતું લોહી!
+વોળાવિયો ક્ષત્રિય અરસી વાળો ઊંચે નજર કરે, ત્યાં તો ડાળી ઉપર બેસીને કોઈ જુવાન રુદન કરે છે. એનું મોં દેખીને અરસીને અનુકંપા વછૂટી : “કોણ છો?”
+“ભૂત છું!”
+{{Poem2Close}}
 </poem>