ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/હરીશ મંગલમ્/ઉટાંટિયો: Difference between revisions

{{Poem2Open}}

‘આઘી મર્ય કઅ્ રાંડ! તો વળી કો’કઃ લૂંડ્યોની હારી! કહીને નાક દબાવતાં. ચામડાનો ધંધો જ એવો એટલે આવી બધી વાતોથી રતન ટેવાઈ ગઈ હતી. ઘણી વાર ઘૂમટામાં હસી લેતીઃ ‘બાપ! હું થાય? આ તો અમારો ધંધો જ એવો સઅ્. અનં તમારાં ઘેર મૂઆઁ ઢોર જ ના મર્યાં હોય તો ચેવું હારું!’

કચરો જોવા લાગ્યો. એના કાન સરવા થયા. એકદમ સાવધ બની ગયો. બાવળના થડે ટેકવેલું ધારિયું હાથમાં લીધું. બાવળ ઉપર સડસડાટ ચડી ગયો. દૂર દૂર નજર નાખી જોઈ લીધું. માણસોનું ટોળું ધસી રહ્યું હતું. ધૂળની રજકણો હવામાં તરી રહી. હો… હો… હો… સિવાય કશું સંભળાતું નહોતું. ઝીણી નજર કરી અને કાન ધરી કચરો કશું પામવા મથી રહ્યો. કશી જ ખબર પડી નહિ. હવે, પેલું ટોળુ ‘ખોંહું… ખોંહું’ કરી રહ્યું હોય એવું લાગ્યું. ટોળું ઘણું નજીક આવી રહ્યું હતું. ‘ખોંહું… ખોંહું’ જોરથી કાનમાં અથડાયું. શાંત ખેતરોમાં ‘ખોંહું… ખોંહું’ પ્રસર્યું. ‘ખોંહું… ખોંહું’ ચકરાવે ચડ્યું. કચરો ગુસ્સાને લીધે ધ્રૂજી રહ્યો, એની આંખો લાલચોળ ભોથા જેવી થઈ ગઈ. ધારિયાને સંભાળી એ નીચે ઊતરવા લાગ્યો. હવે તો પેલું ટોળું છેક નજીક આવી ગયું હતું. ‘મારો… કાપો’ની જગ્યાએ ‘ખોંહું… ખોંહું…’ સંભળાતું હતું.’ ‘ખોંહું… ખોંહું…’ના સપાટાને લીધે બાવળિયાનાં ડાળાં અવળ-સવળ થઈ ગયાં. પવનનો સુસવાટો ખોંહું… ખોહું…ને લઈ ખેતરમાંથી પસાર થઈ રહ્યો. ખેતરની જગાએ કચરો કુંડ પર ઊભો હોય તેવું એને લાગ્યું. અને ‘ભૈ, કચરા, આ શિયાનં કુંડનું પાણી અભડાવવાનું સઅ્’ — વાતાવરણમાં પડઘાતું પડઘાતું કચરાના ધસમસતા લોહીમાં શમી ગયું.

{{Poem2Close}}