સરસ્વતીચંદ્ર ભાગ ૧/ઉન્મત્તપણાનું પરિણામ: Difference between revisions

'"वधिगमे धिमंगलमश्रुणः ॥<ref>વુડ્‍ઝ્‍વર્થ કૃત " ધી ફર્સેકન.”</ref>

 

“કહેવાત જ જો હત કહ્યું, ભલે સાંભળે સખી ઉભી પાસે; “કહ્યું ત્હોય કાનમાં આવી લલિત તુજ મુખસ્પર્શની આશેઃ “ થયું શુણવું અશક્ય જ એવું–પ્રિય એ કાંજ આંખ શીદ તલ્પે ? “ મુજ મુખ એ ‌ક્‌હાવે આમ, વળી આતુર, જોડી પદ, જલ્પે.”[૨]<ref>યક્ષવિરહથી અમુઝ઼ાતી સ્ત્રીને પતિનો સંદેશો તેના જ શબ્દોમાં પહોંચાડતાં પ્હેલાં મેધ આટલું પેાતે જ ક્હે છે.</ref>

<center>'''अतिलोभाभिभूतस्य चक्रं भ्रमति मस्तके ।'''</center>

<center>'''""गुणाः पूजास्थानं गणिषु न च गिङ्ग न च वयः ॥''''</center>

"સારસ<ref>કમળ</ref> શુદ્ધ તરે વિકસેલાં, અલિકુલ ગુંજાવા માંડે; માનસ ૦ ૧.

"માનસરારમાં ઉછરેલી ! તુજ દિવસ કેમ અહીં જાય ?”<ref>જગન્નાથના ભામિનીવિલાસ ઉપરથી.</ref>

અમાત્યના ઘરમાં કલાકેક સુધી આ શાંતિ ટકી. એના ઘરમાંથી જોડે ગલીમાં બારી પડતી હતી ત્યાં આગળ રાતના આઠ નવ વાગ્યાથી બેચાર માણસો ફર્યાં કરતાં હતાં. તેમાં સઉથી અગ્રેસ૨ જમાલખાન હતો. અલકકિશોરીને કૃષ્ણકલિકાએ બ્હીતે બ્હીતે શીખામણ દીધી હતી પણ તે શીખામણનો એ અમાત્યકુમારીએ અભિમાનમાં તિરસ્કાર કર્યો હતો. ન્હાની બાબતમાંથી મ્હોટાં પરિણામ થાય છે તેની એ બાળકીને ખબર ન હતી. ખલકનંદાને તથા રુપાળીને તેમના યારોની સાથે ચાલતાં જોઈ એણે મ્હોં મરડ્યું હતું અને શા વાસ્તે મરડ્યું હતું તેનો ખુલાસો પણ બેચાર બઈરાં વચ્ચે આપી ચુકી હતી. હાલ એ વાત એ સમુળગી ભુલી ગઈ હતી પણ ખલકનંદા વીસરી ન હતી. એ પણ કારભારીની દીકરી હતી અને સૌભાગ્યદેવીનાથી વયમાં ઝાઝી ન્હાની ન હતી એટલે આ ન્હાની છોકરી તેને ફાટી ગઈ લાગી. બઈરાંએ તેને મ્હોંયે કહ્યું કે માયે દીકરાને શીખવ્યું અને તેથી એણે મ્હોં મરડ્યું. ખલકનંદાને મ્હોયે કોઈ એની વાત કરી શકતું નહીં પણ એક જણીએ કહ્યું કે અલકકિશોરી ત્હારી આવી આવી વાતો કરે છે. અમાત્યને કારભાર મળવાનો છે એવી ફુલાશનાં વચન પણ કિશોરીના મ્હોંમાંથી નીકળી જતાં અને કારભારી તથા અમાત્યનું એકબીજાસાથેનું વેર તેમનાં બઈરાં છોકરાંમાં પણ આવ્યું હતું.