કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – રામનારાયણ વિશ્વનાથ પાઠક ‘શેષ’/૧. અર્પણ: Difference between revisions

no edit summary
(Created page with "<center><big>'''૨. સખિ! જો –'''</big><br> (વિયોગિની)</center> {{Block center|<poem>સખિ! જો ઉદધિ તણે ઉરે, {{gap}}નભથી કૌમુદી કેવી નીતરે! દધિ એ ઊછળી પળે પળે {{gap}}છબી ધારે ઉરને દલે દલે! ઊઘડે જવ ફુલ્લ પૂર્ણિમા {{gap}}કરી કલ્લોલ ઊંચા ગિરિ સ...")
 
No edit summary
Line 1: Line 1:
<center><big>'''. સખિ! જો –'''</big><br>
<center><big>'''. અર્પણ'''</big><br>
(વિયોગિની)</center>
(વિયોગિની)</center>
{{Block center|<poem>સખિ! જો ઉદધિ તણે ઉરે,
{{Block center|<poem>વેણીમાં ગૂંથવાં’તાં –
{{gap}}નભથી કૌમુદી કેવી નીતરે!
{{gap}}કુસુમ તહીં રહ્યાં
દધિ એ ઊછળી પળે પળે
{{gap}}{{gap}}અર્પવાં અંજલિથી.
{{gap}}છબી ધારે ઉરને દલે દલે!
)
ઊઘડે જવ ફુલ્લ પૂર્ણિમા
</poem>}}
{{gap}}કરી કલ્લોલ ઊંચા ગિરિ સમા
{{right|(શેષનાં કાવ્યો}}
દધિ ધૂર્જટિ જેમ નર્તતો,
{{gap}}ઉર એ કૌમુદીને સમર્પતો!
જગમાં પણ કોઈને કદી
{{gap}}ન મળે એકલી શુભ્ર કૌમુદી;
અજવાળું પીધેલ ભાજને
{{gap}}ભરી અંધારું પીવાનું છે જ ને!
પણ કૌમુદી લુપ્ત થૈ જતાં,
{{gap}}ઘન અંધાર ઉરેય વ્યાપતાં;
દધિને ગત પર્વ સાંભર્યે,
{{gap}}ભરતી પાછી અમાસની ચડે!
સખિ! એમ કદી કદી મને
{{gap}}મુજ આ કૌમુદી-અસ્ત જીવને
ઉર આવતી ઊર્મિ ઊછળી,
{{gap}}બનતી સાર્થક તું ભણી ઢળી!</poem>}}
{{right|(શેષનાં કાવ્યો, ૧૯૩૮, પૃ. ૩)}}
<br>
<br>
{{HeaderNav2
{{HeaderNav2