સંચયન: Difference between revisions

<big><big>{{color|red|॥ વાર્તા ॥}}</big></big>

<big><big>✍</big></big><br>

<big>{{color|red|ઉડ ગયે ફૂલવા રહ ગઈ બાસ}}</big><br>

<big>{{color|Orange|~ રઘુવીર ચૌધરી}}</big><br>

કૅબિનના બારણા પર કોઈક હળવો હાથ મુકાયો હોય એમ લાગ્યું. પછી તો સરખી માત્રાના બે ટકોરા પણ સંભળાયા. પત્ર આગલી ક્ષણે જ વંચાઈ ચૂક્યો હતો. સ્મૃતિમાંથી વહી આવેલી ફોરમને પાછી પત્રમાં વીંટી લેવાની હોય એવી લાગણી થઈ. કંઈક સાવચેત થવાનુંય સૂઝ્યું અને પત્ર વાળી પેપરવેટ ઉપાડતાં બારણા બહાર ઊભેલી વ્યક્તિને મેં કહ્યું:

‘એક મિનિટ.’

{{right|(‘નંદીઘર’માંથી)}}

   

<big><big>✍</big></big><br>

<big>{{color|red|અમરવેલ}}</big><br>

<big>{{color|Orange|~ પ્રદીપ સંઘવી}}</big><br>

માથેરાનની પૂર્વમાં એક નાનો કિલ્લો છે - સોંડાઈગઢ. થોડા મહિના પહેલાં ત્યાં ગયાં હતાં. તેના તળગામમાં એક જૂની સખી જોડે મેળાપ થઈ ગયો - દાયકાઓ પછી! હું જેવો ચકિત, તેવો જ ખુશ થઈ ગયો. એવી ને એવી જ! કોઈ ફેર ન મળે!

મેં કહ્યું, ‘અરે વાહ! તું તો એવી ને એવી જ છો - ફક્કડ!’