ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/કિશોર જાદવ/વિસ્મૃત: Difference between revisions

પ્રૂફ
No edit summary
(પ્રૂફ)
 
Line 12: Line 12:
‘જો, આકાશમાં પેલા અસંખ્ય તારલાઓને તું જુએ છે ને? જે કોઈ અહીંથી ચાલ્યું જાય છે એ એક તારલો બનીને ઝબૂક્યા કરે છે. હું પણ એમ, ક્યારેક આકાશમાં ટમટમ્યા કરીશ – નિરંતર… સદાકાળ… ત્યાં મને કશું જ સ્પર્શી નહિ શકે. તું પણ નહિ.’ એવું જ કંઈક, ક્યારેક નંદી આગળ એ બોલ્યો હતો.
‘જો, આકાશમાં પેલા અસંખ્ય તારલાઓને તું જુએ છે ને? જે કોઈ અહીંથી ચાલ્યું જાય છે એ એક તારલો બનીને ઝબૂક્યા કરે છે. હું પણ એમ, ક્યારેક આકાશમાં ટમટમ્યા કરીશ – નિરંતર… સદાકાળ… ત્યાં મને કશું જ સ્પર્શી નહિ શકે. તું પણ નહિ.’ એવું જ કંઈક, ક્યારેક નંદી આગળ એ બોલ્યો હતો.


ધુમ્મસનું એક ધ્રુસકું સંભળાયું. એ ધ્રુસકાની પાછળ પાછળ વિનાયક દોરવાયો. એમ એ, ક્યાંક અવકાશમાં તરતો જઈ રહ્યો હતો. જોજનો માઇલ દૂર. એની આસપાસ જ્વલંત પ્રકાશ હતો. અસહ્ય પ્રકાશ હતો. પોતે પ્રકાશ હતો. એ થોભ્યો. એણે નીચે દૃષ્ટિ કરી. નરી શૂન્યતા. એ અસીમ શૂન્યતાના ઘુઘવાટમાં પેલું ધ્રુસકું ક્યાંક ખોવાઈ ગયું હતું. એમાં એક ઝીણા ટપકાનું હલનચલન વરતાતું હતું. એ નંદી હશે. ને એ ધ્રૂજી ઊઠ્યાં. એ સાથે ક્ષણભર આકાશને ચીરતો એક તેજલિસોટો ખેંચતો, એ તારલો ખરી પડ્યો. પૃથ્વી પર ફૂલોની વર્ષા વરસી. વસંતનાં ફૂલમાં ખુશી મહેકી ઊઠી.
ધુમ્મસનું એક ધ્રુસકું સંભળાયું. એ ધ્રુસકાની પાછળ પાછળ વિનાયક દોરવાયો. એમ એ, ક્યાંક અવકાશમાં તરતો જઈ રહ્યો હતો. જોજનો માઇલ દૂર. એની આસપાસ જ્વલંત પ્રકાશ હતો. અસહ્ય પ્રકાશ હતો. પોતે પ્રકાશ હતો. એ થોભ્યો. એણે નીચે દૃષ્ટિ કરી. નરી શૂન્યતા. એ અસીમ શૂન્યતાના ઘુઘવાટમાં પેલું ધ્રુસકું ક્યાંક ખોવાઈ ગયું હતું. એમાં એક ઝીણા ટપકાનું હલનચલન વરતાતું હતું. એ નંદી હશે. ને એ ધ્રૂજી ઊઠ્યા. એ સાથે ક્ષણભર આકાશને ચીરતો એક તેજલિસોટો ખેંચતો, એ તારલો ખરી પડ્યો. પૃથ્વી પર ફૂલોની વર્ષા વરસી. વસંતના ફૂલમાં ખુશી મહેકી ઊઠી.
{{Right|''(‘પ્રાગૈતિહાસિક અને શોકસભા’માંથી)''}}
{{Right|''(‘પ્રાગૈતિહાસિક અને શોકસભા’માંથી)''}}
{{Poem2Close}}
{{Poem2Close}}
17,611

edits