નારીસંપદા : ટૂંકી વાર્તા/સવાલ: Difference between revisions

આલિશા અને એનાં સાસુને મા-દીકરી કરતાંય વધારે બનતું. કોઈની નજર લાગી જાય એવો એ સંબંધ હતો. આલિશા નોકરી પરથી આવે નહીં ત્યાં સુધી રતનબહેન ભૂખ્યાં બેસી રહેતાં. કોર્પોરેટ ઑફિસમાં ક્યારેક વહેલું-મોડું થાય તો આલિશા અપરાધભાવની મારી રતનબહેનને લાડભર્યો ઠપકો આપતી, “શું મા, તમેય તે... કેટલી વાર કહ્યું છે કે જમી લેવાનું...”

“બેટા, તું તો કહે, પણ મારે ગળે કોળિયો ઊતરવો જોઈએ ને?”  

“મારુંય કામ એવું જ છે, સમજી?”  રતનબહેન લાડ કરતાં ને 'સાસુ-વહુ સાથે જમવા બેસી જતાં.

રતનબહેન પહેલીવાર આલિશાને મળ્યાં ત્યારે આલિશાને એમ હતું કે રતનબહેન એને ધમકાવશે. મયૂરને મુક્ત કરી દેવાનું કહેશે... રડ-કકળ કરશે. ઇમોશનલી બ્લેકમેલ કરશે કદાચ! પરંતુ રતનબહેન તો એને જોઈ જ રહ્યાં. ધીમેથી આલિશાના માથે હાથ ફેરવ્યો. આંખોમાં પાણી ઊભરાયા. ક્યાંય સુધી એને જોતાં રહ્યાં, ને પછી એક જ સવાલ પૂછ્યો, "તને ઉર્દૂ વાંચતાં આવડે છે?"

આલિશાને રતનબહેન માટે સગી મા કરતાંય વધારે સ્નેહ હતો.

{{Poem2Close}}

{{Poem2Open}}

રતનબહેનને જેટલાં લોકો નજીકથી ઓળખતા એ સૌ જાણતા કે રતનબહેને પોતાનાં સાસુની કેટલી જોહુકમી અને અન્યાય સહન કર્યાં હતાં.