કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મરીઝ/પરવરદિગાર દે: Difference between revisions

+1
(+1)
 
(+1)
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{SetTitle}}
{{Heading|. જીવન બની જશે}}
{{Heading|. પરવરદિગાર દે}}
{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>
જ્યારે કલા, કલા નહીં, જીવન બની જશે,
બસ એટલી સમજ મને પરવરદિગાર દે;
મારું કવન જગતનું નિવેદન બની જશે.
સુખ જ્યારે જ્યાં મળે ત્યાં બધાના વિચાર દે.
શબ્દોથી પર જો દિલનું નિવેદન બની જશે,
માની લીધું કે પ્રેમની કોઈ દવા નથી,
તું પોતે તારા દર્દનું વર્ણન બની જશે.
જીવનના દર્દની તો કોઈ સારવાર દે.
જે કંઈ હું મેળવીશ હંમેશાં નહીં રહે,
ચાહ્યું બીજું બધું તે ખુદાએ મને દીધું,
જે કંઈ તું આપશે તે સનાતન બની જશે.
એ શું કે તારા માટે ફકત ઇન્તિજાર દે.
મીઠા તમારા પ્રેમના પત્રો સમય જતાં,
આવીને આંગળીમાં ટકોરા રહી ગયા,
ન્હોતી ખબર કે દર્દનું વાચન બની જશે.
સંકોચ આટલો ન કોઈ બંધ દ્વાર દે.
તારો સમય કે નામ છે જેનું ફકત સમય,
પીઠામાં મારું માન સતત હાજરીથી છે,
એને જો હું વિતાવું તો જીવન બની જશે.
મસ્જિદમાં રોજ જાઉં તો કોણ આવકાર દે!
તારું છે એવું કોણ કે માગે સ્વતંત્રતા!
નવરાશ છે હવે જરા સરખામણી કરું,
મારું છે એવું કોણ જે બંધન બની જશે!
કેવો હતો અસલ હું, મને એ ચિતાર દે.
આંખો મીંચીને ચાલશું અંધકારમાં ‘મરીઝ’,
તે બાદ માગ મારી બધીયે સ્વતંત્રતા,
શંકા વધી જશે તો સમર્થન બની જશે.
પહેલાં જરાક તારી ઉપર ઇખ્તિયાર દે.
{{right|'''(આગમન, પૃ. ૧૯)'''}}</poem>}}
આ નાનાં નાનાં દર્દ તો થાતાં નથી સહન,
દે એક મહાન દર્દ અને પારાવાર દે.
સૌ પથ્થરોના બોજ તો ઊંચકી લીધા અમે,
અમને નમાવવા હો તો ફૂલોનો ભાર દે.
દુનિયામાં કંઈકનો હું કરજદાર છું `મરીઝ',
ચૂકવું બધાનું દેણ જો અલ્લાહ ઉધાર દે.
{{right|'''(આગમન, પૃ. ૧૫)'''}}</poem>}}
<br>
<br>
{{HeaderNav2
{{HeaderNav2