|
|
Line 300: |
Line 300: |
|
| |
|
| {{Block center|<poem> | | {{Block center|<poem> |
| <center><big><big>{{color|#003399|'''માબાપને'''}}</big></big> | | <center><big><big>{{color|#003399|'''ચિરવિરહીનું ગીત'''}}</big></big> |
| <big>{{Color|#008f85|'''ગુલામમોહમ્મદ શેખ'''}}</big></center> | | <big>{{Color|#008f85|'''રમેશ પારેખ'''}}</big></center> |
| સૂરજ અને ચાંદો ઓલવાયા
| | આ હથેળીઓમાં છૂટીછવાઈ રેખા છે તે
|
| તે આકાશ–ઘડીએ
| | તૂટી ગયેલા તસતસતા સંબંધોના શું શેષ તાંતણા છે? |
| તમે મને રોપ્યો રસ્તા પર
| | |
| ખાટલીના ખોળામાં તમે મારા અસ્તિત્વને
| | કદી ન આવે યાદ એટલું દૂર નીકળી ગયા પછી પણ
|
| કાચી કેરીની જેમ પકવ્યું,
| | કોનો પદસંચાર ધબકતો છાતીના પોલાણે
|
| પછી ઝાકળિયા ઘાસનાં મેદાન પર
| | કોઈ અધૂરા પ્રેમપત્ર–શી વેરણછેરણ ઋતુઓ
|
| આંગળી પકડી મને ક્ષિતિજને પાર દોરી ગયા.
| | ઊડતી આમ મૂકીને કોણ ગયું તે આંગળીઓ શું જાણે |
| તમારે પડછાયે ઊગ્યાં આંબા ને આંબલી
| | |
| તમારી પીઠ ફરી ને ઢેલો ટહુકી
| | આંગળીઓ શું જાણે આ તો લોહિયાળ પાતાળો વીંધી
|
| ને હજીય ટહુક્યા કરે છે.
| | પાંપળ ઉપર ઝળુંબતાં આંસુનાં ટીપાં સાવ આપણાં છે
|
| તમે દોરેલી લીટી ચીંધે છે તે રસ્તે
| | આ હથેળીઓમાં છૂટીછવાઈ રેખા છે તે
|
| રખડું છું, રવડું છું, બબડું છું, ગબડું છું,
| | તૂટી ગયેલા તસતસતા સંબંધોના શું શેષ તાંતણા છે? |
| રસ્તાની બંને બાજુ મ્હોરેલાં
| | |
| ઘાસમાંથી ઝાકળનાં ટીપાં લઈ
| | ઠેસે ઠેસે ફૂટી ગયું છે, દૃશ્યોમાંથી આરપાર દેખાતા |
| હથેળીમાં મસળું છું
| |
ભમ્મર વિસ્તારોમાં ભાગી છૂટતું છૂટતું ‘જોવું’ |
| ત્યારે તમે કલ્પેલ મારા ગર્ભદેહનો | |
સુક્કાસુક્કા ટગરવૃક્ષ પર ફૂલ થઈને બેસી રહેતો |
| અણસાર આવે છે.</poem>}}
| |
રહ્યો-સહ્યો વિશ્વાસ ચૂંટીને કયા તાંતણે પ્રોવું? |
| | |
| | આમ આપણું વસવું એ કૈં કપાસિયાનો છોડ નથી કે
|
| | ખૂલશે ત્યારે લચી આવશે પોલ એટલે બંધ બારણાં છે
|
| | આ હથેળીઓમાં છૂટીછવાઈ રેખા છે તે
|
| | તૂટી ગયેલા તસતસતા સંબંધોના શું શેષ તાંતણા છે? |
| | {{right|(<small>‘છ અક્ષરનું નામ’માંથી)</small>}} |
| | </poem>}} |
|
| |
|
| {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | | {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} |
|
| |
|
| {{Block center|<poem> | | {{Block center|<poem> |
| <center><big><big>{{color|#003399|''' ઢીંચણ પર માખી બેઠીને... '''}}</big></big> | | <center><big><big>{{color|#003399|''' હવે તું '''}}</big></big> |
| <big>{{Color|#008f85|'''રાવજી પટેલ'''}}</big></center> | | <big>{{Color|#008f85|'''રામચંદ્ર પટેલ'''}}</big></center> |
| ઢીંચણ પર માખી બેઠીને
| | તમે પ્હેલાંવ્હેલાં મુજ સમય મોંઘો બની અહીં |
| મને રડવું આવ્યુંઃ
| | વહી આવ્યાં ત્યારે જડ પથર હું ઉંબર હતો |
| હેં... તું કેટલા બધાં વર્ષો પછી પાછી આવી?
| | પડેલો દ્વારેઃ ત્યાં કુસુમ સરખાં કંકુપગલાં |
| મારા ઢીંચણ કૂવાના ટોડલા જેવા સૂકાભઠ.
| | અડ્યાં; જાગી ઊઠ્યો તરત થઈને મોર કલગી |
| એની પર કોઈનોય સ્પર્શ થતો ન’તો.
| | જઈ બેઠો સાખેઃ પછી નીરખું તો તોરણ તમે |
| ચરામાં દર્ભ ઊગતો, સુકઈ જતો,
| | રહ્યાં મ્હેકી,... પાછો હું સરકી જઈ કુંજર સમ |
| તૃણ તૃણ થઈ ઊડી જતો.
| | થયો પાણિયારું... ઉતરડ બની તામ્રવરણી |
| ઝાડ પર બાચકો પોપટો બેસતા અને ખરી જતા
| | ઊગી મો’રી ઊઠ્યાં, ઝગુંમગું થઈ ચોક ટહુક્યો. |
| પણ મારા ઢીંચણ તો સાવા ઊંડી વાવ જેવા ખાલી ખાલી.
| | વલોણું, સાંબેલું, જલ-સભર બેડું, વળગણી, |
| આજે ઢીંચણ પર દિવાળી બેઠી છે!
| | તવી, ચૂલો, ઘંટી, વળી દહીંની દોણી, નિસરણી. |
| મને થાય છે:
| | બધાંની વચ્ચે તું ઊજળું ઊજળું છાપરું થઈ |
| ચોકની માટીમાં રગડપગડ આળોટું
| | ઠરે એ વ્હેલાં તો ઊતરી ગઈ લૂખા લીંપણમાં... |
| પણ
| | હવે તું લોહીમાં હલચલી પછી લિસ્સું સરતી |
| હે.. તું કેટલાં બધાં વર્ષો પછી પાછી આવી?
| | ચિતા બે આંખોની નિત સળગી ચિત્કાર ભરતી. |
| આજે કામબામ નથી કરવું,
| | {{right|<small>(‘ચોસઠ સૉનેટ કાવ્યો’ માંથી)</small>}} |
| માખી ઊડી જશે તે પછી હું
| | </poem>}} |
| મારા ઢીંચણને ચબ્બકચબ્બક ધાવીશ.
| |
| બગીચામાંથી સૂર્યમૂખીનું ફૂલ ચૂંટીને
| |
| એના પર મૂકીશ.
| |
| આ પૃથ્વી પરની
| |
| એક માખીને પણ
| |
| મારો ઢીંચણ મીઠો લાગે
| |
| પછી મને કેમ રડવું ન આવે?</poem>}}
| |
|
| |
|
| {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | | {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} |
| [[File:Sanchayan 63 Image 9.png|center|300px]]
| | |
| {{Block center|<poem> | | {{Block center|<poem> |
| <center><big><big>{{color|#003399|''' તમે આવો તો... '''}}</big></big> | | <center><big><big>{{color|#003399|''' ઘરઝુરાપો'''}}</big></big> |
| <big>{{Color|#008f85|'''રમણ સોની'''}}</big></center> | | <big>{{Color|#008f85|'''નિલેશ રાણા'''}}</big></center> |
| તમારી વાતોનાં સરવર મહીં પંખી તરતાં
| | છોડ હવે વનવાસ
|
| અમારી આંખોનાં, હળુહળુ વહે વાયુ સ્મિતનો;
| | અહેસાસનો ભરી શ્વાસ |
| પ્રતિબિંબાયેલાં ઉષઃકિરણો, સાન્ધ્યસુરખી
| |
કર નીજને
|
| ઝીલી લે શ્રદ્ધાનાં કમલ સુરખી થૈ પ્રગટતાં...
| | ઘરઝુરાપામાંથી તડીપાર
|
| અને આવર્તો શા ઊઠત ટપકંતી સુખવ્યથા- | | અધિકાર આ ધરાનો |
| તણા! – આખુંયે આ હૃદય ભીની માટી સમ મુજ...
| |
કરે કેમ ઇન્કાર? |
| તમારી વાતોનાં સ્મરણમહીં ગર્જે રણ હવે..
| |
અહીં નથી આવ્યો મરજીથી |
| કશો વંટોળાતો સમય, ક્ષિતિજો ના ઊકલતી.
| |
તો જા – ખુલ્લાં છે દ્વાર
|
| વીતેલા શબ્દોના ઊભરી ઊઠતા રેતઢગલા-
| | મન સાથે ના લડ
|
| મહીં શા’મૃગો-શી મુજ તરલ દૃષ્ટિ ખૂંપી જતી;
| | પડી જશે તો તડ
|
| અને ત્યાં ઊંટોનાં ગભીર પગલે સૂર્ય પ્રજળે
| | મળશે માત્ર અંધકાર |
| વહેલી વાતોની અસર સમ પ્રસ્વેદ ચૂસતો...
| |
ભળી શ્વાસમાં – લોહી બની ગઈ |
| તમારી વાતોની તરસ રૂંધતી કંઠ. તલસુંઃ
| |
જોને અહીંની માટી,
|
| તમે આવો તો આ મૃગજળમહીં પદ્મ પ્રગટે...</poem>}}
| | નથી ભૂસવું અને વળી |
| |
આ કોરી રાખવી પાટી!
|
| | ભર્યો પ્રથમ શ્વાસ ભલે ત્યાં
|
| | છેવટનો અહીં જ છૂટશે
|
| | અ-બ-કમાં નહીં |
| |
કદીક કોઈ યાદોને |
| |
A-B-Cમાં ઘૂંટશે |
| |
ગુલમહોર નહીં – |
| |
અહીં કબરને
|
| | ટ્યૂલિપ – ડેફોડિલ્સ જ ચૂમશે. |
| | {{right|<small>(‘મુખપોથી’માંથી)</small>}} |
| | </poem>}} |
|
| |
|
| {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | | {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} |
| [[File:Sanchayan 63 Image 10.jpg|center|300px]] | | [[File:Sanchayan 63 Image 10.jpg|center|300px]] |
| {{Block center|<poem> | | {{Block center|<poem> |
| <center><big><big>{{color|#003399|''' વિદાય '''}}</big></big> | | <center><big><big>{{color|#003399|''' નર્સિંગહોમ '''}}</big></big> |
| <big>{{Color|#008f85|'''(પૃથ્વી)'''}}</big> | | <big>{{Color|#008f85|'''નિલેશ રાણા)'''}}</big> |
| <big>{{Color|#008f85|'''કુલીનચન્દ્ર યાજ્ઞિક'''}}</big></center>
| | |
| વિદાય! વસમી ઘડી! વરસ કૈં વીત્યાં દોહ્યલાં,
| | અભિશાપિત વૃદ્ધાવસ્થાનું વન
|
| સરસ્વતી ઉછંગમાં, ઉર ઉમંગ–ઉત્સાહમાં;
| | થોડાંક ઝૂકેલાં – થોડાંક ઢળેલાં
ને |
| કંઈ વળી નિરાશામાં; ક્વચિત્ સાગરે જ્ઞાનના
| | વાંકા વળેલાં
વૃક્ષો સમું... |
| પીયૂષલવ પામવા; કદીક આત્માની ખોજમાં.
| | |
| વિયોગ! કપરી પળો! સ્વજનથી થવું જૂજવા,
| | ઉપર ઉપરથી વહેતું જીવન |
| તજી મધુર ગોઠડી, સ્મરણ માત્ર લૈ સાથમાં!
| |
જાણે ઝીણો પવન
|
| વિદાય, મુજ ભેરૂઓ! સફર-સાથીઓ! બાંધવો!
| | સ્થિર રાત્રિ શા
|
| તટસ્થ સહુ સાક્ષીઓ! પ્રતીપ પથ્યના એ! વિદા!
| | દિશાશૂન્ય – મુક્ત પંખી-મન
|
| વિચાર, મન! નિત્ય કેવળ અહીં પરિવર્તનો
| | રિક્તતા સઘન
|
| અનિત્ય જગમાં, થઈ પ્રગટ અત્ર અવ્યક્તથી,
| | આથમવા ક્ષિતિજો શોધતું
|
| જરીક રમી વ્યક્તમાં, સરી જવું જ અવ્યક્તમાં-
| | કશુંક ગહન
|
| નિસર્ગ તણી રીત આ; ત્યહીં ન મોહ કે શોક ના!
| | પ્રશ્ન એક જ!
|
| વિમુક્ત અવ સંચરો, ચરણ! પંથ શોધો નવા,
| | ક્યાં... છે... મરણ?
|
| નવી જ કંઈ સાધના, તપ નવીન, યજ્ઞો નવા!
| | મારા જ ભવિષ્યનો ભૂતકાળ |
| {{right|'''‘ઉદીચ્ય’, તા. ૧૬/૦૭/૧૯૯૨'''}}</poem>}} | | કૃષ્ણવિહોણું વૃંદાવન |
| | {{right|<small>(‘મુખપોથી’માંથી)</small>}}</poem>}} |
|
| |
|
| {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | | {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} |
|
| |
|
| {{Block center|<poem> | | {{Block center|<poem> |
| <center><big><big>{{color|#003399|''' વતેસર '''}}</big></big> | | <center><big><big>{{color|#003399|''' ઘટમાં ઝાલર બાજે '''}}</big></big> |
| <big>{{Color|#008f85|'''હરીશ મીનાશ્રુ'''}}</big></center> | | <big>{{Color|#008f85|'''ઊજમશી પરમાર'''}}</big></center> |
| મીંદડી, તારા પેટમાં ટકે ખીર તો એના પેટમાં ટકે વાત, છે એનું એટલું પ્રેસર... એટલું પ્રેસર
| | ઝીણી ઝીણી ઝાલર ઘટમાં બાજે ઘડી ઘડી, |
| વાતમાં નાખી મો’ણ લખુભા કરશે ટૂંકી વાતની લાંબી વારતા કે એ વણસીને થૈ જાય વતેસર
| | દુનિયા આખી આજ અનોખા લયની મેડી ચડી. |
| {{gap|5em}}વાતોડિયાને કોક વાતે જો કોકની હારે પડતું વાંકું
| | |
| {{gap|5em}}ખુદને પૂછે: બોલ ત્રવાડી, જાંઘ ઉઘાડું સાવ કે ઢાંકું
| | પગલું મેલ્યે ધરતી ધબકે, ઉરના ઢોલ ધડૂકે, |
| {{gap|5em}}વાતને ચોળે હાથમાં લઈ સહેજ ચૂનો, ચપટીક તમાકુ
| | અંધારિયે આંખ માંડતાં શત શત વીજ ઝબૂકે, |
| {{gap|5em}}કૉશ લઈને વાતમાં પાડે રોજ બખાળા જેવડું બાકું
| | ધોમ ધખે ત્યાં અમી તણી આ વરસી ક્યાંથી ઝડી? |
| વાતને ઊંધી વેતરી નાંખે સઈ ને પછી ઝભલું મેલી બાંડિયા જેવું સીવવા બેસી જાય નવેસર
| | |
| દાઢીએ મેલે ઉસ્તરો રઘો રાત કે રાતો ટશિયો ફૂટે વાત ને વતું બેયનું રે થૈ જાય વતેસર
| | વણદેખી કેડીનાં કામણ કિયે મુલક લઈ જાતાં |
| {{gap|5em}}વાત ભલે ને વેંતની હો પણ નીકળે પછી ક્યાંય ના છેડો
| | ચડી હિંડોળે વળતાં વ્હાણાં પંચમ સૂરે ગાતાં, |
| {{gap|5em}}વાતનું વડું છમ, ન એમાં દમ, છતાં ક્યાં છૂટતો નેડો
| | સાવ અજાણી આંખેથી મધઝરતી ભાષા જડી! |
| {{gap|5em}}અંતકડીની જેમ અડોઅડ વાતનો મેલે કોઈ ના કેડો
| | {{right|<small>(‘મુખપોથી’માંથી)</small>}} |
| {{gap|5em}}આમ શરૂ સૉનેટથી કરી પહોંચીએ ત્યારે હોય સનેડો
| | </poem>}} |
| વાતને જરા વાયડી કરી ફેર ઉપાડે લાપસી ઉપર ભભરાવીને મરચું મીઠું સ્પેનનું કેસર
| |
| પેટછૂટી જ્યાં કરવા મથે વાત કે વાછૂટ, લાગલી દેશી વાલના વાંકે વકરીને થૈ જાય વતેસર
| |
| {{gap|5em}}વાતનો વાયુ વાય ને ખસે નળિયું, ભસે કૂતરું, અખા
| |
| {{gap|5em}}વાતમાં પડે રાત: મેં દીઠો ચોર –એવું કે’ અલ્લારખા | |
| {{gap|5em}}ધરમીને ઘેર ધાડ પડી શું? થાય ગપોડી ગામને બખાં
| |
| {{gap|5em}}સાચ ને જૂઠની જોડ સિયમિઝ રાત ને દિવસ કરતી ડખા
| |
| હીંચકે બેસી રોજ બપોરે વાત ઉખેળે જેમ કોઈ જન્નતને ઝૂલે પારવતી ને દેવ મહેસર
| |
| બાબા આદમ હૈ બાતૂની, ઇવ ભી ટૉકેટિવ- નતીજા? – વાત વલૂરી વંઠીને થૈ જાય વતેસર</poem>}}
| |
|
| |
|
| {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | | {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} |
|
| |
|
| {{Block center|<poem> | | {{Block center|<poem> |
| <center><big><big>{{color|#003399|''' તમે ટહુક્યાં ને... '''}}</big></big> | | <center><big><big>{{color|#003399|''' અરજી '''}}</big></big> |
| <big>{{Color|#008f85|'''ભીખુ કપોડિયા'''}}</big></center> | | <big>{{Color|#008f85|'''કાનજી પટેલ'''}}</big></center> |
| તમે ટહુક્યાં ને આભ મને ઓછું પડ્યું...
| | તાડ પાંદડું ગોળ વળ્યું કે પીહો |
| ટહુકારે એક એક ફૂટી પાંખો ને હવે
| | તુંબડાનો તંબૂરો |
| {{right|આખું ગગન મારું ઝોલે ચડ્યું...}}
| | વાંસમાં પેઠી ડગળી ને વાંસળી |
| લીલી તે કુંજમાંથી આવ્યે બે બોલ
| | ગટલીની જીભી ઘસી કે પીહી |
| જેમ ઊજળી કો’ સારસની જોડ,
| | ઢોર શીંગનું વાજુ |
| પાંખનો હેલાર લઈ પાંપણિયે, ઉર મારું
| | વીરવણ ઘાસનો મોર ગૂંથ્યો |
| {{right|વાંસળીને જોડ માંડે હોડ.}}
| | બીન પર લાગ્યું મઘ મીણ |
| તરસ્યાં હરણાંની તમે પરખી આરત
| | ને મહુવર કાળબેલિયા |
| ગીત છોડ્યું કે કુંડમાંથી ઝરણું દડ્યું...
| | થાળી વગાડવાની |
| મોરનાં તે પીંછાંમાં વગડાની આંખ લઈ{{gap|3em}}
| | એમાં જ ખાવાનું |
| {{right|નીરખું નીરખું ન કોઈ ક્યાંય,}}
| | આ તો જબરું જ કે? |
| એવી વનરાઈ હવે ફાલી
| | હસતાં રમતાં અમે થાનકે પહોચ્યાં |
| સોનલ ક્યાંય તડકાની લાય નહીં ઝાંય.
| | બોલ્યાંઃ દૂધ કોદરી ધાન આલજે |
| રમતીલી લ્હેરખીને મારગ ન ક્યાં...ય
| | પોલા નૈયે હરો આલજે |
| {{right|વન આખુંયે લીલેરા બોલે મઢ્યું...}}</poem>}}
| | ખળે ધાનને વહેંચી ખાઈએ |
| [[File:Sanchayan 63 Image 11.png|center|300px]]
| | વધ્યા ધાનથી કોઠી ભરીએ |
| {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}
| | મન મેલીને ઢોર ધરબીએ |
| [[File:Sanchayan 63 Image 12.png|center|300px]]
| | ઠંડા જળથી કોઠો ઠારીએ |
| {{Block center|<poem> | | ગોવાળ કૂદશે મહુડે |
| <center><big><big>{{color|#003399|''' ભણતર ભુલાવો, મારા સાયબા... '''}}</big></big>
| | {{right|<small>(‘ધરતીના વચન’માંથી)</small>}} |
| <big>{{Color|#008f85|'''વિનોદ જોશી'''}}</big></center>
| | }}</poem>}} |
| હે જી, મારું ભણતર ભુલાવો, મારા સાયબા!
| |
| {{gap|3em}}કાઢો મુંને ઉછીની બારાખડીની બ્હાર...રે!
| |
| પ્હેલેરો અખશર ક્યાંથી આવિયો,
| |
| {{gap|3em}}રાખી મુંને તંતોતંત અણજાણ,
| |
| વચનું વદીને જીવતર જોગવ્યાં;
| |
| {{gap|3em}}મળ્યાં નહીં અરથનાં એંધાણ;
| |
| હે જી! હૈયેથી વેરી દઉં થડકા ઠાવકા!
| |
| {{gap|3em}}વીણો તમે હરખે હોંકારા હારોહાર...રે!
| |
| પાડું ને ઉપાડું લીટા લેખમાં,
| |
| {{gap|3em}}આડી આવે આળ ને પંપાળ,
| |
| આજ તો ભૂંસી દો મારી આપદા
| |
| {{gap|3em}}આઘી મેલો જાડી રે જંજાળ;
| |
| હે જી! બાવનમાં બાંધી રે મુંને ઠેઠથી!
| |
| {{gap|3em}}લાગે હવે માંહ્યલા ઉછાળાના મારા...રે!
| |
| {{right|કવિશ્રી ધ્રુવ ભટ્ટને અર્પણ}}</poem>}}
| |
|
| |
|
| {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | | {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} |
|
| |
|
| {{Block center|<poem> | | {{Block center|<poem> |
| <center><big><big>{{color|#003399|''' પાંદડા '''}}</big></big> | | <center><big><big>{{color|#003399|''' શું બોલું, શું બોલું ? '''}}</big></big> |
| <big>{{Color|#008f85|'''જયેન્દ્ર શેખડીવાળા'''}}</big></center> | | <big>{{Color|#008f85|'''‘ભભાઈ’ ભરત પાઠક'''}}</big></center> |
| પળ વિકટ વિહ્ વળ ઘડી છે કરગરો
| | શું બોલું, શું બોલું ? |
| જીભ પર આવો, શબદ થૈ ફરફરો
| | દુઃખ હોય તો રોઉં - આ તો સુખશમણાનું ઝોલું ! |
| | | પહેલવારકી ભાળી’તી જે |
| માણસો જેવાં જ સપનાં નીકળ્યાં
| | નેણહૂંફાળાં મરકલડાંની તરવર્ય તરવર્ય ભાત્ય, |
| લોચનો કંપો, હવે તો થરથરો
| | અટવાતી, ગૂંથાતી એમાં, હસતી, રોતી, રમતી, ગાતી, |
| | | ખોવાતી, પકડાતી દીઠી તે દી’થી આ જાત્ય ! |
| વૃક્ષ ભ્રમણામાં જીવે તો છો જીવે
| | કાલ સુધી જે સાવ નફકરી ફરતી’તી |
| પાંદડાં સાથે જીવે છે મર્મરો
| | ઈની ઈ હું આ ઘરમાં બેઠી ઘુમટો યે ના ખોલું ! |
| | | શું બોલું, શું બોલું ? |
| જીવવા માટે બીજું શું જોઈએ?
| | જરાક અમથું મરકલડું |
| સાંજનો હળવો પવન ને ઝરમરો
| | ને પલકવારમાં જીવતર મારું સાવ ગયું બદલાઈ, |
| | રૂંવે રૂંવે ડરું, |
| | અરે એ ક્યાંક જરા જો ઓરા આવી આછું યે તે અડી જશે તો |
| | જાતબટકણી જઈશ હું તો સમૂળગી વેરાઈ ! |
| | સાવ સાડલો ચોફરતો ઓઢીને, આખો દેહ બધો સંકોરી |
| | લઈને |
| | જાતમાંહ્યલી ઝંખી રહી છે એનું એક અડપલું. |
| | શું બોલું, શું બોલું ? |
| | દુઃખ હોય તો રોઉં - આ તો સુખશમણાનું ઝોલું! |
|
| |
|
| એક તો તારું સ્મરણ ને આ સમય
| | {{right|<small>(‘મુખપોથી’માંથી)</small>}}</poem>}} |
| ઝંખના બુઠ્ઠી ને પથ્થર કરકરો</poem>}}
| |
| [[File:Sanchayan 63 Image 13.jpg|center|300px]]
| |
| {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | |
| [[File:Sanchayan 63 Image 14.jpg|center|300px]]
| |
| {{Center|<poem>
| |
| <center><big><big>{{color|#003399|''' તું જેને વરસાદ કહે છે '''}}</big></big> | |
| <big>{{Color|#008f85|'''જયેન્દ્ર શેખડીવાળા'''}}</big></center>
| |
| તું જેને વરસાદ કહે છે
| |
| એને હું આપણી વચ્ચેનો અશ્રુસેતુ કહું છું
| |
| તું જેને અશ્રુસેતુ કહે છે
| |
| એને હું આપણી ભીનાશની લિપિ કહું છું
| |
| તું જેને ભીનાશ કહે છે
| |
| એને હું આપણામાં ઓગળી ગયેલો ગોરંભો કહું છું
| |
| તું જેને ગોરંભો કહે છે
| |
| એને હું કવિતા મઢેલો ચિત્તપ્રદેશ કહું છું
| |
| તું જેને કવિતા મઢેલો ચિત્તપ્રદેશ કહે છે
| |
| એને હું વરસાદ કહું છું.</poem>}}
| |
|
| |
|
| {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | | {{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} |
|
| |
| {{Block center|<poem>
| |
| <center><big><big>{{color|#003399|''' કામની વાત એક જ '''}}</big></big>
| |
| <big>{{Color|#008f85|'''પીયૂષ ઠક્કર'''}}</big></center>
| |
| એ કામની શોધમાં નીકળ્યો છે
| |
| એની પાસે કલ્લાકો છે આઠ, દસ કે બાર
| |
| બે હાથ, બે પગ, એક જીભ, બે કાન ને બે આંખ
| |
| એ શીખી ગયો છે
| |
| કોઈ પણ શેઠને સાંભળવા ગમે એવા શબ્દો
| |
| કોઈ પણ શેઠને કહેવી ગમે એવી વાતો સાંભળવાને
| |
| {{right|એણે કેળવ્યા છે પોતાના કાન}}
| |
| બે હાથ ને બે પગે
| |
| કોઈ પણ ગણિતના પ્રમેય જાણ્યા વિના
| |
| એ આંકી શકે છે કોઈ પણ શેઠની ઇચ્છાઓનો પરીઘ
| |
| કામમાં મજા પડે છે? કોઈ તકલીફ ખરી?- જેવા
| |
| વાહિયાત પ્રશ્નો માટે એણે સ્કોપ નથી રહેવા દીધો
| |
| એને આવડે ગણતાં કલ્લાકો ને
| |
| કલ્લાકના હિસાબે મજૂરી
| |
| એ કામની શોધમાં નીકળ્યો છે
| |
| જોકે એ જાણે છેઃ
| |
| પૂર્વ પશ્ચિમ ઉત્તર દક્ષિણ જેવી
| |
| ફિકર કર્યા વિના - એ ભરશે એટલાં ડગમાં
| |
| કોઈ પણ કામ જડી આવશે
| |
| આખરે, એ એક જ વાતને સમજ્યો છે
| |
| બે હાથ, બે પગ, એક જીભ, બે કાન ને બે આંખ વડે
| |
| ભૂખના ઊંડાણને ને
| |
| મનના પેટાળને
| |
| સમજી લેવાનું હોય છે.</poem>}}
| |
| {{Right|'''(તા.ક. અહીં સમાવેલા મોટાભાગના કાવ્યો F.B. પરથી લીધાં છે.)'''}}
| |
|
| |
|
| ==વાર્તા== | | ==વાર્તા== |