અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/વર્ષા દાસ/લોહીનો રંગ લાલ

લોહીનો રંગ લાલ

વર્ષા દાસ

લોહીનો રંગ લાલ
પછી તે વાઘનુ ંહોય કે વાંદરાનું
હડકાયા કૂતરાનું હોય કે માણસનું
સરવાળે જાણે બધું એક
રૂના પોલ જેવાં વાદળો
ઊડીને ઉપર જાઓ
તો જાણે બધું એક
કયું ભારત અને કયું પાકિસ્તાન!
કયું કોસોવો ને કયું પેલેસ્ટાઈન!
હૃદય ધબકે
મારું તારું ને એનું પણ
ને જ્યારે અટકે ત્યારે
પાણી પાણીમાં, તેજ તેજમાં
વાયુ વાયુમાં, તેજ તેજમાં
વાયુ વાયુમાં, માટી માટીમાં
સરવાળે બધું જાણે એક
તો પછી ઝઘડા શેના?
નામ, રૂપ ને રંગના/
બદલાતી બોલીના?
જાતે જ પાડેલી લીટીના?
મૂર્ખાઈની પણ કંઈ હદ હોયને?