કોડિયાં/એડન

એડન

<Poem>
જરા ચરણ ટેકવું, સ્મરણ-સંહિતા વાજતી:
નવેનવ દ્વીપે હતી અરબ-ઘોષણા ગાજતી:
કુરાન-કલમા પઢી, હય પરે ચઢી, કૂચતા
અસંખ્ય નરવીર, ધર્મવીર હાલકે ઝૂઝતા:

અને ચરણ આ પડ્યા વરદ, દિવ્ય, પૈગમ્બરી!
મશાલ ધરી આંખમાં, ઉચરતા ખુદાની તુરી;
ઝનૂની જનલોકના હૃદયપ્હાણમાં સંસ્કૃતિ
તણું ઝરણ પ્રેરતા! — અહીં રમે બધે આ કૃતિ!

અહીં પુરવ-સંહિદ્વાર! શતલોક રાખી જમા
મથે વિફર નાથવા પુરવ-કેશરી, કારમા
રચી છલન, દાવપેચ! પણ આવશે કો’ સમા
જદિ સકળ જાગશું! ગરજશુંય આ દ્વારમાં.

અમેય પરદેશીના ચેણદાસ આજે ખરા!
કરીશું કદી ઘેર તો ધરણીમાતા — વિશ્વંભરા!