અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/દુલા ભાયા ‘કાગ’/હાલો હાલો, માનવીઓ! મેળે
Revision as of 10:18, 20 October 2021 by KhyatiJoshi (talk | contribs)
હાલો હાલો, માનવીઓ! મેળે
દુલા ભાયા ‘કાગ’
હાલો હાલો, માનવીઓ! મેળે…
હાલો હાલો, મનખડાં મેળે
મેળામાં મારા મનના માનેલ છે. હાલો.
ઈ રે મેળામાં એક આંટિયાળી પાઘડી
એ…એના ઓડીઆંના ઠાઠ પર તનડાં ઓવારું
હું મનડાં નિચોવું. — માનવીઓ.
ઈ રે મેળામાં એક ઘોડલાં ઘુમાવતો
એ… એના ડાબલાના તાલ મારાં હૈડાં હસાવે
મારાં મનડાં નચાવે. — માનવીઓ.
ઈ રે મેળામાં એક મોરલડી વાગતી
એ…એના રાગ મુને વાદણ બનાવે
કોઈ જોગણ બનાવે. — માનવીઓ.
ઈ રે મેળામાં એક પાવાની ધૂન છે
એ… એના પાવાના સાદ ઘણા મીઠા
વરસ દીએ દીઠા. — માનવીઓ.
ભોળા શંભુજી! મારી અરદાસું સાંભળો
એ…તમે સાંભળીને ધ્યાનમાં લેજો
છોરું એવાં દેજો. — માનવીઓ.