અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/કિશોરસિંહ સોલંકી/ખેતર

ખેતર

કિશોરસિંહ સોલંકી

મને ઊભો શેઢે પરિચિત બધાં ખેતર જુએ
ઘણાં વર્ષે આજે.
વહે ક્યારે ક્યારે કૂપ જ લઈને નીક હળવે,
પણે ખૂણે કોઈ ગુસપુસ કરે, સાંભળું : `અલ્યા
હવે શેનો બોલે? ભણતર ભણી સા'બ થઈ ગ્યો.'

રહું મૂગો;
જોઉં :
લચેલાં ડૂંડાં તો હલચલ કરે કાબર તણી
અહીં બેસી ચાંચે, પવન ઊડતો ગોફણ મહીં
ભરી પંખીટોળાં, ડગલું ભરતો આગળ વધું;
તહીં બોલ્યો શેઢો : `તવ ચરણનાં આ જ પગલાં
હજી મારા હૈયે હળવું હળવું ગીત લવતાં.'
વળ્યો પાછો ત્યાં તો
રૂંવે રૂંવે લ્હેર્યું તૃણ તૃણ લઈ ખેતર અને
વળી ટૌક્યાં પંખી નસ નસ મહીં કાળ ચણતાં.