અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભગીરથ બ્રહ્મભટ્ટ/ગામઝુરાપો

ગામઝુરાપો

ભગીરથ બ્રહ્મભટ્ટ

જળમાં ઝીણી
ચાંચ ઝબોળી
નભને પીતું
પંખી ભાળી
થાય મને કે
લાવ જરા હુંય
ખોબે ખોબે
ભરવા માંડું
ગામ ઘૂંટડા
ને પછી તો
ઘૂંટે ઘૂંટે
ચોરો ચૌટો
ફળિયું નળિયું
આંગણ ઉમ્બર
પીતાં પીતાં
ગામકૂવાની
છાલક છાની
આંખે છલકી
ગોખગોખલે
દીવો હસતો
ઓકળિયુંમાં
માડી હસતી
ભીંત ચાકળે
બેની હસતી
અને પછી એ
અજવાળાના
વરઘોડામાં
વેલ્યો દોડે
એ વેલ્યુંમાં
સમતા દોડે
મમતા દોડે
ખેતર દોડે
તેતર દોડે
ગાયો દોડે
ઘૂઘરી દોડે
હું પણ દોડું
દડબડ દોડું
ખેતર ખૂણે
અજવાળાને
કળીઓ ફૂટે
શેઢે ફૂટે
છોડે ફૂટે
ક્યારે ક્યારે
ફોરમ ભીની
ભીની
આંખો ફૂટે
એ આંખેથી
ઝરણાં દડતાં
તરણાં તરતાં
એ
ઝરણાંમાં —
પંખી થઈને
પાંખ ઝબોળું
ચાંચ ઝબોળું.