અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/બળવંતરાય ક. ઠાકોર /સર્જક કવિ અને લોકપ્રિયતા

જુઓ ઉઘાડું આ કમાડ, જાઓ જ્યાં રુચે;
સ્વલ્પ બિંદુયે દયાનું ના ખપે હુંને.
ખીલો તમે ઉછાળતાં અજબ છટા ઊંચે,
સુંદરી, વહો વરેલ પંથ ચ્હાય તે ક્રમે,
ર્‌હો સ્વતંત્ર, એ જ પ્રેમતૃપ્તિ દ્યો હુંને તમે.

સાંભળ્યું હશે ઘણુંય જે બખીલ ને
અસૂયકો ગૂંથી રહ્યા વિરુદ્ધ દાસની;
શ્યામ બીજ એ ઉદાર કાળજે સરી
કરે કઠોર સૌમ્યને, સખેદ વા સલીલને,
પ્રેમને અસહ્ય તે : પ્રિયે, ન પ્રેમ-ઝૂંસરી;
સ્વતંત્ર આવિયાં, સ્વતંત્ર ત્યાગવા અસીલને,
જુઓ ઉઘાડું છે જી દ્વાર, જાવ જો જવું જ નીસરી.
શબ્દ ના; ન કંપ લેશ, ચક્ષુઝાંય શી કળાય
દીર્ઘ પક્ષ્મ રક્ષિતા? પરંતુ સુંદરી પધારી બેસી જાય!

(ભણકાર, પૃ. ૧૮)