કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – હરીન્દ્ર દવે/૨૧. રજકણ
Revision as of 15:47, 12 November 2022 by Kamalthobhani (talk | contribs) (Created page with "{{Heading| ૨૧. રજકણ}} <poem> {{Space}}રજકણ સૂરજ થવાને શમણે, ઉગમણે ઊડવા લાગે, જઈ ઢળી પડે આથમણે. {{Space}}જળને તપ્ત નજરથી શોષી {{Space}}{{Space}}{{Space}}ચહી રહે ઘન રચવા, {{Space}}ઝંખે કોઈ દિન બિંબ બનીને {{Space}}{{Space}}{{Space}}સાગરને મન વસવા, વમળ...")
૨૧. રજકણ
રજકણ સૂરજ થવાને શમણે,
ઉગમણે ઊડવા લાગે, જઈ ઢળી પડે આથમણે.
જળને તપ્ત નજરથી શોષી
ચહી રહે ઘન રચવા,
ઝંખે કોઈ દિન બિંબ બનીને
સાગરને મન વસવા,
વમળ મહીં ચકરાઈ રહે એ કોઈ અકળ મૂંઝવણે.
જ્યોત કને જઈ જાચી દીપ્તિ
જ્વાળ કને જઈ લ્હાય,
ગતિ જાચી ઝંઝાનિલથી
એ રૂપ ગગનથી ચ્હાય;
ચકિત થઈ સૌ ઝાંખે એને ટળવળતી નિજ ચરણે.
૧૯૧૧
(ચાલ, વરસાદની મોસમ છે, પૃ. ૧૧૦)