અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભાનુપ્રસાદ પંડ્યા/ગીત (લ્યો, મોં-સૂઝણાના...‌)

લ્યો, મોં-સૂઝણાના ગોંદરા લગી
         રાત્ય વળાવી તારલા સર્યા!
લ્યો, શમણાંની સાહેલિયું એ પણ
         અળગાં થઈ ‘આવજો!’ કર્યા!
લ્યો, બારણે કૂદાકૂદ કરે અંજવાસ
         ને લાગ્યા આંખ્યને ઠેલા!
લ્યો, શેરી પલાળી પાદરે પૂગ્યા
         પાણિયારેથી રૂપના રેલા!
લ્યો, અણસારાએ હીંચનારાને
         લઈને ચાલ્યા સીમના ચીલા!
લ્યો, હોલવાયા મેળાપના દીવા
         ઓશિયાળાંના ઓરડા વીલા!
લ્યો, સુવાસ રીઝી ગૈ, સાંજની તે,
         અકબંધ વાળેલી મુઠિયું ખોલી!
લ્યો, ડાળખી મેલી આભલે પ્હોળી
         થાય રે ઓલી ગીતની ટોળી!
લ્યો, એકલા ને અણોહરા ઊભા
         વાછરુ ભેળા કોઢ્યના ખીલા!
લ્યો, ડુંગરા-નદી પાથરી બેઠા
         કાંઈ ચારેપા વ્હાલની લીલાે!