અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/સુરેશ દલાલ/અનુભૂતિ

         લીલ લપાઈ બેઠી જળને તળિયે;
સૂર્યકિરણને એમ થયું કે લાવ જઈને મળીએ!

         કંપ્યું જળનું રેશમ પોત;
         કિરણ તો ઝૂક્યું થઈ કપોત.
વિધવિધ સ્વરની રમણા જંપી નીરવની વાંસળીએ!

         હળવે ઊતરે આખું વ્યોમ;
         નેણને અણજાણી આ ભોમ.
લખ લખ હીરા ઝળકે ભીનાં તૃણ તણી આંગળીએ!

(કાવ્યસૃષ્ટિ, ૧૯૮૬, પૃ. ૭૦)