વિનોદ જોશીનાં કાવ્યો/કૂવાકાંઠે

કૂવાકાંઠે

સોળ સીંચણ બાર બેડલાં રે
          કૂવાકાંઠે વહુવારુ કરે વાત,
કિયે ઘડૂલે ઊગ્યો ચાંદલો ને
          કિયે ભમ્મર કાળી કાળી રાત;

બોલે ગોરાંદે બોલે સૈયરું રે
          કાંઈ બોલે પાડોશણ નાર,
ઝીણાં હસીને ખણે ચૂંટિયું રે
          કોણે લીધા ઉજાગરાના ભાર;

કૂણાં કાંડા ને કેડ્ય પાતળી રે
          પાણી આવે આવે ને ઝરી જાય,
નેણાં ઢાળીને ગોરી નીરખે રે
          હેલ્ય મોતીડે અભરે ભરાય;

ભારી જોબન ભારે ઝાટકા રે
          સરે બેવડ મશરૂનાં ચીર,
ઘેરી વળે રે વેરી વાયરા રે
          અણજાણ્યાં અદીઠાં વાગે તીર;

આઘી શેરી ને આઘી ઓસરી રે
          આઘે આઘે બુઝારે બેઠો મો૨,
ક્યારે ઊડીને ક્યારે આવશે રે
          મારી સગી નીંદર કેરો ચોર?