દલપત પઢિયારની કવિતા/આપણે તો આપણા મનના માલિક
આપણે તો આપણા મનના માલિક,
આપણી તે મસ્તીમાં રહીએ;
વાયરા તો આવે ને વાયરા તો જાય,
આપણે શું કામ ઊઠી જઈએ?
ના’વું તો ના’વું બસ નદીએ જઈ ના’વું
ને ગાવું તો ગોટમોટ ગાવું,
રમવું તો રેશમી રૂમાલ જેવું રમવું,
અમથું શું ફંટાવું આવું?
માર માર ઊઘલે આ મોજાંની સાયબી,
નાહકનાં છેટાં ના રહીએ.
વાદળનું એવું કે વરસે તો વરસે
પણ આંતરવું કેમ કરી નેવું?
અક્ષરનું એવું કે ઊકલે તો ઊકલે
પણ આગળનું કોને જઈ કહેવું?
વાળું વાળું ને તોય વધ્યા કરે વાવટો,
વાયકાના વણછે ના રહીએ...
આપણા મુકામ વિશે આપણો જ ડાયરો,
અવર કોઈ આવે ના આવે;
આપણું ગગન અને આપણી ગોઠડી,
મેઘ ઉપર મેઘ ચડી આવે;
અંગ અંગ પૂર, અમે ચોગમ ચકચૂર
રેલંતાં ખેલંતાં રહીએ...