કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – સુરેશ દલાલ/સાંજ થાય ને –

૨૩. સાંજ થાય ને —

દિવસ ઊગે તે સૌને માટે : રાત ઊગે તે તારી;
બંધ સમયનાં દ્વાર અને આ ક્ષણની ખૂલે બારી!

સાંજ થાય ને અજવાળું આ
⁠વહેતા જળની જેમ પલકમાં સરતું;
અહો! હવામાં હળવે હળવે
⁠તારું વદન ઊઘડતું
એક જ તારું સ્મિત અને હું સાંજ લઉં શણગારી :
બંધ સમયનાં દ્વાર અને આ ક્ષણની ખૂલે બારી!

શ્યામલ તારા કેશ સમા અંધારે ઝૂલે
⁠નભની અનંત માયા;
અહો! સ્પર્શમાં મ્હોરે છે અહીં
⁠સૌરભના પડછાયા.
વનવનનાં આ ફૂલપર્ણ પર વસંત આ અણધારી :
બંધ સમયનાં દ્વાર અને આ ક્ષણની ખૂલે બારી.

૧૯૬૮⁠(કાવ્યસૃષ્ટિ, પૃ. ૧૦૭)