ધ્વનિ/મારું પ્હેલા પરોઢનું સોણલું

૨૬. મારું પ્હેલા પરોઢનું સોણલું

⁠મારું પ્હેલા પરોઢનું સોણલું:
નાનેરી જિંદગીના સૂના આવાસમહીં
⁠આવ્યું કો જાણે પરોણલું... હાંરે મારું.

⁠સૂતેલા પ્રાણ મારા જાગ્યા ઉમંગમાં,
⁠નયનાં વિલોલ મારાં રમતાં કંઈ રંગમાં,
⁠મૂંગી વાણી તે વળી ટહુકી નવ છંદમાં,
પાછલી તે રાતનાં આછાં અજવાળિયાંમાં
⁠મલક્યું શું મંન કેરું પોયણું?. .. હાંરે મારું.

⁠બ્હોળા નિહાળું માનસરના તરંગને,
⁠તીરે સુણું હું કોઈ અભિ-આગત હંસને,
⁠રજનીની રાણી ઝરે મીઠી સુગંધને,
આજે આનંદને ન બંધ, લોકલોકમાં
⁠ઝીણું લહરાય મારું ઓઢણું... હાંરે મારું.
૧૮-૪-૪૬