પ્રતિપદા/૧૬. રાજેશ પંડ્યા

૧૬. રાજેશ પંડ્યા

કાવ્યસંગ્રહોઃ

પૃથ્વીને આ છેડે અને સુવર્ણમૃગ (દીર્ઘ કથાકાવ્ય)

પરિચય:

સવા બે દાયકાનો શૈક્ષણિક અનુભવ ધરાવતા આ કવિ હાલ મહારાજા સયાજીરાવ યુનિવર્સિટીમાં કાર્યરત તેજસ્વી અધ્યાપક છે. અનુ-આધુનિકોની બીજી પેઢીના આ કવિ કવિતા ઉપરાંત વિવેચનમાં પણ સાતત્યપૂર્ણ રીતે નોંધપાત્ર કામ કરી રહ્યા છે. રચનારીતિ મુખ્યત્વે અછાંદાસ, ક્યારેક ક્યારેક ગીત અને માત્રામેળી કૃતિઓ પણ રચે છે. ‘નિમિત્ત’ અને ‘મહાભારતની લોકપરંપરાનાં કથાનકો’ એ બન્ને એમનાં વિવેચન અને સંશોધનના ગ્રંથો છે.

કાવ્યો:

૧. ’આમ તો એ’-ની વાત

આમ તો એ ભલો માણસ હતો.
મરતાને મર ન કેય એવો.
બીડી પીતો ક્યારેક દારૂ પણ
ક્યારેક છોકરાને મારતો
ને પત્નીને ઇચ્છા હોય કે ન હોય તોય ભોગવતો
પછી નસકોરાં બોલાવતોક ઊંઘી જતો
સવારે જાગ્યા પછી પડોશણને જોયા કરતો
પણ એકંદરે એ ભલો હતો.

નાનો હતો ત્યારે
એને પતંગ ચગાવતા આવડતી નહીં
એક ઊતરાણે એની પતંગ પેલ્લી વાર ચગી
પછી કપાઈ ગઈ ત્યારથી
એણે સાઈકલમાંથી હવા કાઢવાનું છોડી દીધું
એટલું જ નહીં, સાઈકલ શીખવાનું માંડી વાળ્યું
આજેય એ બધે ચાલતો જાય છે
કે પછી સીટી બસમાં જવાનું પસંદ કરે છે.

આમ તો એ તાલુકા પંચાયતમાં ક્લાર્ક છે
ઓચિંતા આવી પડેલા ખરચાને પહોંચી વળવા
થોડીક લાંચ લીધી હશે એણે
રિસેસ પછી ઘણી વાર કામ કર્યું નહીં હોય
પણ એથી કાંઈ એ ભલો માણસ થોડો મટી જાય છે?

બાકી રોજ સવારે
એ ઘંટડી વગાડી અગરબત્તી ફેરવે
કાનની બૂટ પકડી નતમસ્તક મંદિરમાં જઈ ઊભો રહે
શનિવારે હનુમાન ચાલીસાના પાઠ કરે
ને દર એકાદશીએ ગાયનું પૂંછડું આંખે અડાડે
પૂનમ ભરવા ડાકોર જાય
આ બધાં કારણોસર
તમે એને ખરાબ કહી શકો નહીં
ભલે ભલો ન કહો
એનો એને વાંધો નથી બિલકુલ
એને વાંધો છે કોઈ એને
ધાર્મિક કે ધર્મભીરુ એવું કાંઈ કહે એની સામે
એના વિશે કોઈ ગેરસમજ કરે એ એને ગમતું નથી.
અને છતાં આવી ઘણી નાનીનાની ગેરસમજ
એના વિશે ફેલાય ત્યારે એ દુઃખી થઈ જાય છે.
એને આવતો જોઈ ઘણી વાર
ઑફિસના મિત્રો ગુપસુપ બંધ કરી દઈ
વાત વાળી લે ત્યારે પણ એ થોડો દુઃખી થાય છે.
આવું જ્યારે જ્યારે બને છે ત્યારે
એ ઑફિસેથી સીધો પબ્લિક પાર્કમાં જઈ
કોઈ ઝાડ નીચેની બેંચ પર ઉદાસ બેસી રહે છે, મોડે સુધી
સાંજ પોતાનો રંગ ભૂંસી નાંખે ત્યાં સુધી
પછી એનો પડછાયો પણ
એકલતામાં ભાગ પડાવતો નથી.

એક વખત
એ આમ જ બેઠો’તો
બાંકડા પર વીજળીનો દીવો ઝળહળી ઊઠ્યો ત્યારથી
એણે બાંકડો બદલી નાંખ્યો કેમકે
અજવાળાંમાં એ શાંત રહી શકતો નથી
અને વિચારી શકતો નથી.
એ વિચારોનાં પગલાં જોતો જોતો
દૂર નીકળી જાય ક્યાંનો ક્યાંય
અંધારું હોય તો.
પછી સૂરજ ઊગે ત્યારે જ એને ખબર પડે
કે અંધારાંમાં ચાલતો ચાલતો એ
છેક સવાર સુધી આવી પહોંચ્યો છે છતાંય
રસ્તો તો ખૂટ્યો નથી જરાય.
એ રસ્તા વચ્ચે થોડી વાર ઊભો રહે
એમનો એમ

પોતાના ઘરની દિશા કઈ છે એ શોધવા
ઘણા ફાંફા મારે પછી
અડધી અટકળે ને અડધા અણસારે
એ ફરી ચાલવાનું શરૂ કરે.

આવી રીતે રસ્તા પર ચાલતા
તમે કોઈને જુઓ
તો સમજી જજો કે
એ એ જ હોવો જોઈએ
એ એ જ હોઈ શકે
એ એ જ છે.

જો તમે મોટરકારમાં જતા હો તો
તમે એને લિફ્ટ આપી શકો.
એ જુદી વાત છે
કે એ તમારી ઑફર સ્વીકારે નહીં
ત્યારે તમને એમ થાય કે
આપણી પાસે સ્કૂટર હોત તો સારું.
સ્કૂટર પર એને ઘોડો પલાણીને બેસવું ફાવે છે.
એમ બેસવામાં એને કાર કરતા વધુ કમ્ફર્ટ લાગે છે.
આમેય આટલું બધું ચાલ્યા પછી તો
એ લિફ્ટ માટે તૈયાર થઈ જ જાત.
અત્યારે સડસડાટ કેટલાંયે સ્કૂટર
એની બાજુમાંથી પસાર થઈ જાય છે.
એ જોયા કરે છે
ક્યાંય તમે સ્કૂટર લઈને નીકળ્યા છો ખરા?!