અલ્પવિરામ/નથી નીરખવી ફરી

નથી નીરખવી ફરી

નથી નીરખવી ફરી, પ્રથમ તો નિહાળી ક્ષણે–
ક અર્ધ ક્ષણ વા, વિશાળ નગરી વિશે; બાળતી
બપોર ભરગ્રીષ્મની, સઘન છાંય ત્યાં ઢાળતી;
વિલોલ નિજ વક્ષપાલવ હિલોલતી, જે વણે
કશો કસબતાર તપ્ત હળવી હવામાં, પલે
પલે રસિક ચિત્ર નેત્ર મુજ જે હજીયે લચ્યું;
ત્વરિત્ ગતિ જતી હતી, વિજન શૂન્ય કેવું રચ્યું
અસંખ્ય જન ભીડમાં, મધુર મૌન કોલાહલે.
તને પ્રથમ વાર આમ નીરખ્યા પછી હું ન હું,
નથી ખબર કિંતુ તુંય પણ તું હશે ના, સ્થલે
ન હોય યદિ એ જ, હોય બધું એ જ, તો હો ભલે;
હશે ન ક્ષણ એ જ, તો નીરખવા ફરી શેં ચહું?
સજીવ બધુંયે હજી અસલ એક મારા મન
વિશે, જગતમાં નથી અનુભવોનું આવર્તન.