કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – સુરેશ દલાલ/કૃપાથી તારી

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
૨૭. કૃપાથી તારી

કૃપાથી તારી, મા, સરવર સમું આભ ઊઘડે
અને પંખીઓનાં કમળ ટહુકાઓ વિલસતા;
વિશાળા આકાશી તટ પર કશું વૃક્ષ વિકસે!
અહો! પર્ણે પર્ણે તવ સ્મિતભર્યો છંદ છલકે!

અજાણ્યું ના લાગે અહીં અવ મને કાંઈ કશુંયે;
હવામાં હૂંફાળા અદીઠ કરનો સ્પર્શ ગ્રહતો.
કૃપાથી તારી, મા, પથ મળી ગયો, નીરવ ગતિ.
ચલાવ્યો ચાલું છું : શિર પર નથી ભાર વહેતો!

તમે તો પાસે છો : નસ નસમહીં નામ રટણા;
અનિદ્રા-નિદ્રામાં મધુર પ્રકટે કૈંક શમણાં.
વસ્યાં છો આવીને ક્ષણક્ષણમહીં શાશ્વત થઈ;
તમે આ મંદિરે ઝળહળ થતાં જ્યોતિ-કુસુમ!

તમે મારી વાચા, હૃદયદલની આરત તમે;
તમારા સાન્નિધ્યે જગ સકલનો થાક વિરમે!

૧૯૭૦(કાવ્યસૃષ્ટિ, પૃ. ૧૪૮-૧૪૯)