કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – સુરેશ દલાલ/ઝીણી તરડ

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
૮. ઝીણી તરડ

ખર્યાં પર્ણો, બિંદુ ઝરમર ઝર્યું : એ કરુણના!
પૂછી જોયું ધીમે કદિ પવનને કેમ તૃણના
સુકાયેલા હૈયે રણઝણ નહીં : સ્પંદન નહીં?
વ્યથા એની કેવી અરવ ઉરના ક્રંદનમહીં?

કિનારાને ઝંખી જળવમળમાં નાવ ગરતી.
ચિરાયેલા મેલા સઢ પવનને જાય ભરખી.
હવે તો આ આંખો અગર અમથા હોઠ હરખી
પડે તો બ્હીએ છે : શીતલ તળિયે આગ બળતી!

કપાયેલી પાંખે વિહગ ધરતીને નભ કહે :
દિલાસાઓ જુઠ્ઠા હૃદયમનને ર્ હૈ રહી દહે :
અહીં દૃષ્ટિ સામે અગન ઝરતાં વાદળ સરે :
પડી કેવી ઝીણી તરડ ફૂલ ને ઝાકળ પરે !

બધા સંબંધોનું સ્વરૂપ કથળી જાય ગરવું :
ક્ષણોના ભાંગેલા પરિચય લઈને રઝળવું !

૧૯૬૩ (કાવ્યસૃષ્ટિ, પૃ. ૩૩)