મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /અખાજી પદ ૧૦

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.


પદ ૧૦

અખાજી

સાંતીડું જોડીને સમજાવીએ, રૂડાં રામનાં બીજ લઈ વાવીએ. ટેક

દયા મયાના ડોળિયા, પ્રાણી પ્રેમનાં જોતર વાળ,
પ્રાણી! પ્રેમના જોતર વાળ;
રાશ લેજે ગુરુજ્ઞાનની, તારે સંત પરોણો હાથ.          – સાંતીડું

પહેલી ગણ પધોરની, પ્રાણી! કાળનાં ગુંડા કાઢ, પ્રાણી! કાળનાં
બીજી ગણ બહુ નામની, તારાં પાપ સમૂળાં જાય.          – સાંતીડું

ત્રીજી ગણ ત્રિભોવનની, પ્રાણી! ત્રષ્ણા-બેડી ટાળ, પ્રાણી! ત્રષ્ણા
ચોથી ગણ ચત્રભુજની, તારાં ખેતર આવ્યાં તાર.          – સાંતીડું

ત્રાટકતી આવી વાવણી, ભાઈ! સત્યની ઓરણી બાંધ, પ્રાણી! સત્યની
પાંચ આંગળીએ રે પૂરજે, તારે લાખે લેખાં થાય.          – સાંતીડું

ઊગીને જ્યારે ઓળે ચડ્યું, પ્રાણી! વાડની મકર વેલ, પ્રાણી! વાડની
ચોયે દિશાએ રાખ સુરતા, એથી પાકશે રૂપારેલ.          – સાંતીડું

પોંક આવ્યો હવે પાકશે, પ્રાણી! મનનો મેડો નાખ, પ્રાણી! મનનો
ગોફણ લેજે જ્ઞાનની, ભાઈ! પ્રેમના ગોળા ફેંક.          – સાંતીડું

ઢાળીડો આવ્યો ઢાળવા, પ્રાણી! ઢાળ ભલેરી થાય, પ્રાણી! ઢાળ
ખાઓ પીઓ ધન વાવરો, એનો ભોગ ભગવાનને જાય.          – સાંતીડું

ગાણું ગાજે હવે જ્ઞાનનું, ભાઈ હૈયાની હુંપદ હાર, પ્રાણી! હૈયાની
અખો ભગત કહે પ્રભુ ભજ્યા વિના, નહિ ઊતરો ભવપાર;
સાંતીડું જોડીને સમજાવીએ, રૂડાં રામનાં બીજ લઈ વાવીએ.