મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /રવિસાહેબ પદ ૭

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.


પદ ૭

રવિસાહેબ

સદ્ગુરુજી જ્યારે લગન લઈને આવ્યા
સદ્ગુરુજી જ્યારે લગન લઈને આવ્યા, સુરતા સખી કેરે મન ભાવ્યા
પ્રેમ રતીએ મોતીડે વધાવ્યાં, પાપ ગયાં પેલા ભવતણાં રે          ||૧||

શબ્દ સ્વરૂપી ચાંદલીઓ ચોડ્યો, નીરવૃતી કન્યાનો વહેવાર જોડ્યો
કાળ ક્રોધનો ભય સબ મોડ્યો, વહેવાર જોડાયે પ્રીતશુ રે          ||૨||

ગગન મંડળ માંડવડો રચીયો, પંચ રંગી રંગે મનોહર મચીયો
અમી રસ દોરીએ દીલમાં દર્શીઓ, છાંયો છે સાચા તારસું રે          ||૩||

ઈ રે મંડપની સોમા ઘણી સારી, રતન જડાવ જરૂખા ને બારી
કોટી કોટી ભામણા લઈ જાંઊ બલીહારી, જલહલ જોતું જલહલે રે          ||૪||

હરખ સહીત વર તોરણે પધાર્યા, સુખમણા સાસુ પુખણ લઈને આવ્યા
ઈંગલા પીંગલા નેવલીએ ચડાવ્યાં, પોખણ પોખ્યા પ્રેમસુરે          ||૫||

નીરવરતી કન્યા ચોરીમાં પધરાવી, ઓહં સોહં હાથેવાળો મીલાવી
રંરંકાર શબ્દની ધુન મચાવી, અનહદ વાજા ગડહડે રે          ||૬||

ભજન કરીને હરીવર વરીયા, આવાગમનના ફેરા ટળિયા
કહે રવીરામ સાચા સદ્ગુરુ મલીયા, અખંડ ચુડલો અમર રહ્યો રે          ||૭||