અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/`સરોદ' `ગાફિલ' મનુભાઈ ત્રિવેદી /ફીણ ઝાઝાં ને —: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 25: | Line 25: | ||
{{Right|(સુરતા, પૃ. ૮૭)}} | {{Right|(સુરતા, પૃ. ૮૭)}} | ||
</poem> | </poem> | ||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = જુદી જિદંગી છે | |||
|next =રંગ લાગ્યો છે | |||
}} |
Latest revision as of 08:36, 21 October 2021
ફીણ ઝાઝાં ને —
`સરોદ' `ગાફિલ' મનુભાઈ ત્રિવેદી
વેગીલા બેલી, ફીણ ઝાઝાં ને નીર થોડાં,
વગદાં ઝાઝાં ને હીર થોડાં;
વેગીલા બેલી, ફીણ ઝાઝાં ને નીર થોડાં.
વેધ વીંધવાને સહુએ પણછું ચડાવી;
થોથાં ઝાઝાં ને તીર થોડાં :
વેગીલા બેલી, ફીણ ઝાઝાં ને નીર થોડાં.
મનની મનીષા, બેલી, સહુ કોઈ સાધે;
ચંચળ ઝાઝાં ને થીર થોડાં :
વેગીલા બેલી, ફીણ ઝાઝાં ને નીર થોડાં.
જંગ જીતવાને જાણે સહુ કોઈ હાલે;
મડદાં ઝાઝાં ને મીર થોડા :
વેગીલા બેલી, ફીણ ઝાઝાં ને નીર થોડાં.
કહે છે સરોદ, દુનિયા નીરખીને જોઈ લો,
પાણા ઝાઝા ને પીર થોડા :
વેગીલા બેલી, ફીણ ઝાઝાં ને નીર થોડાં.
(સુરતા, પૃ. ૮૭)