View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/અનિલ જોશી/કાચો કુંવારો એક છોકરો

{{SetTitle}}

{{Heading|કાચો કુંવારો એક છોકરો|અનિલ જોશી}}

<poem>
ઐ કાચો કુંવારો એક છોકરો હતો ને એક છોકરી હતી
::	ને વાત ચાલી એવી તો ભાઈ, ચાલી!
ઐ દરિયા ઉપર ઓલ્યા સપ્તર્ષિ જેમ સાત મચ્છર ઊડ્યા
::	ને જાત મ્હાલી એવી તો ભાઈ, મ્હાલી!
::::::			એ કાચો કુંવારો...

નાના હતા ને તૈ ખાટલા ટપ્યા ને પછી ઉંબરા ટપ્યા
ને પછી દરિયો ટપતા તો ભાઈ ગલઢાં થયા ને પછી
જૂનું મકાન કર્યું ખાલી એવું તો ભાઈ, ખાલી!
::::::			એ કાચો કુંવારો...

::	પછી ભમ્મરિયા ઘૂનામાં ન્હાવા પડ્યા,
::	પછી પાણીનો રંગ મને લાગી ગિયો,
::	પછી દોરી ઉપર ભીના લૂગડાની જેમ
::	મને સૂકવી દીધો સાવ સૂકવી દીધો.
::	પછી હરિયાની ઓસરીમાં પીંજારો બેઠો,
::	ને રૂથી ભરાઈ જતા કોરા આકાશમાં
::	સૂરજનો સાવ ઝીણો તણખો પડ્યો ને
::	આગ લાગી, એવી તો ભાઈ, લાગી!

ઐ કાચો કુંવારો એક છોકરો હતો ને એક છોકરી હતી
::	ને વાત ચાલી એવી તો ભાઈ, ચાલી!
{{Right|(બરફનાં પંખી, પૃ. ૧૯)}}
</poem>


{{HeaderNav2
|previous =કવિ વિનાનું ગામ
|next =કીડીએ ખોંખારો ખાધો
}}