અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/પ્રહલાદ પારેખ/ગામની વિદાય

હે જી મારા નાનપણાના ગામ! મારા બાળપણાના ધામ!
તને કરું રે પરણામ, તને કરું રે પરણામ.

તારી આ માટી, તારું પાણી, હે ગામ મારા!
         તારી આ ઝાડવાંની છાયા;
         એની લાગી છે મને માયાઃ
છોડવાં નો’તાં એને છોડવાં આજે:
         જાણે હૈયાનાં ખેંચાયે છે ચામ. મારાo

ના રે કળાયા કદી, નેહના વેલા એવા
         ભોંયે આ તારી પથરાયા:
જાવા ઉપાડું મારા પાયને, ત્યાં તો એમાં,
         ડગલે ને પગલે એ અટવાયા:
         ક્યારે બાધી લીધો’તો મને આમ? મારાo

તારા ડુંગરને તારા વોંકળા, હે ગામ મારા!
         તારાં આંસુ ને તારાં હાસ:
હૈયાને મારા એણે બાંધી લીધી છે જાણે
         કોઈ અદીઠ એવી રાશ:
         ખેંચી ઊભાં છે આજ એ તમામ! મારાo