કંદરા/તાપ વિનાનો ઉજાશ
ઓરડા બધા અગાશી
અને રાત બધી બપોર.
ઓરડામાં ખરતા તારાઓ
અને અગાશીમાં છે પડદા.
રાત્રે દેખતાં ચામાચીડિયાં
ને બપોરે બોલતાં તમરા.
નથી બદલાઈ મારી
સવાર અને સાંજ.
સવાર એવી જ -
‘પરોઢિયે પંખી જાગીને ગાતાં મીઠાં તારાં ગાન’
સાંજ પણ એવી જ -
કુદરતી દ્રશ્ય જેવી.
બે પર્વત, વચ્ચે આથમતો સૂરજ,
એક મંદિર, એક નદી, એક હોડી.
તો પછી શું થયું રાતને?
કેમ ઓસરી ગયાં અંધારાં?
શું થયું બપોરને?
કેમ કરમાઈ ગયાં સૂરજમુખી?
તાપ વિનાના ઉજાશમાં મને સપનાં આવે છે.
રાતનાં સપનાં બપોરે
અને બપોરનાં સપનાં રાત્રે.
❏