સમુદ્ર અહીં પૂરો થાય છે,
હવે શરૂ થાય છે જમીન.
જમીન પર આમ તો ઘાસ ઊગે,
જરખ દોડે કે દર બનાવે અજગર.
પણ આ જમીન જરા જુદી છે,
અહીં ગાંડા બાવળની જેમ ઇચ્છાઓ ઊગે છે,
ચાર પગે દોડે છે સપનાંઓ,
ને મનમાં છેક ઊંડે સુધી પેસી ગયેલા ભય,
દર બનાવે છે અજગર જેવાં.
આ જમીન પર ઠેરઠેર દેખાય છે, કોઈક પગેરું.
જે લઈ જાય એક શરીર સુધી.
આ જમીન કૃતક નથી
અને જ્યાં જવું છે એ શરીર પણ સાચું જ છે.
રોમરોમથી પરિચિત છે એ શરીર.
અને આંખ સામે પથરાયેલી છે આ જમીન.
છતાં ડર લાગે છે પગ ઉપાડતાં.
મહામાનવ તરફનું આ પગેરું
ક્યાંક દોરી તો નહીં જાય
વેંતિયાઓના પ્રદેશમાં?
સમુદ્ર અહીં પૂરો થાય છે.
હવે, આપણે આવી પહોંઆ છીએ.
ચાલી ન શકાય એવી જમીન પર.