કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – ન્હાનાલાલ/૪૨. પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે

૪૨. પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે

(ઢાળ : દેખો સખી ! ડોલરિયો,
કાલિન્દરીને કાંઠડે ઊભો રે)

ના’વ્યા એ નણદલના વીરા,
          કે પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે. ધ્રુવ.

સોળ-સોળ પાંખડીનાં કમળ મંગાવ્યાં;
નિત્ય નિત્ય લખી લખી થાકી :
          કે પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે.

રોજ રોજ રજની તો તારલે ભરેલી;
જોઈ જોઈ એહ હું તો થાકી;
          કે પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે.

સ્હાંજ ને સ્હવાર બોલે બોલ દેવઘંટા;
વાંચી વાંચી ભાગ્ય, એમાં થાકી :
          કે પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે.

ઘડી ઘડી પિયુને પુકારે ઓ ! પપૈયો;
સૂણી સૂણી શબ્દ એહ થાકી :
          કે પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે.

ન્હાતી હું અખંડ એની હાસ્યચન્દનીમાં
ચન્દની આ ઓઢી ઓઢી થાકી :
          કે પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે.

ચન્દ્ર ! ત્હારા સમું એનું વદન સોહામણું;
એના વિના ન્ય્હાળી ત્હને થાકી :
          કે પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે.

ના’વ્યા એ નણદલના વીરા,
ને પૂર્ણિમા પાછી ઊગી રે.